1. sōlus , a, um, Genet. sōlīus, Dat. ... ... cor), ganz allein, einzig, bloß, I) im allg.: solum regnare, Cic.: solum unum hoc vitium, Ter.: uno illo solo antistite, Cic.: ...
ita , Adv. (zum Pronominalstamme i, vgl. is; ... ... Latinisque fluvius Albula finis esset, Liv.: sed ita triumpharunt, ut ille pulsus superatusque regnaret, Cic.: ita tamen, ut tibi nolim molestus esse, Cic.: ita libenter ...
sīdus , eris, n., das Himmelsbild, das ... ... .: alqm evehere in sidera (Ggstz. in Cocyti profunda mergere), Amm.: sideribus regnare, Calp.: ad sidera, hyperbolisch = sehr hoch, auch. ...
3. secus (sequor), I) Posit. secus , A) ... ... r. r. 21, 2: ut insulis omnibus et quae secus mare essent locis regnaret, Enn. fr. bei Lact. 1, 11, 34: aedificia, quae ...
rēgno , āvī, ātum, āre (regnum), I) intr. ... ... . Cicero), Quint.: vivo et regno, Hor.: quousque regnabis? Plin. ep.: regnare nolo, ich mag nicht König sein (= fürstlich leben), Phaedr. 3, ...
2. tenus , Praep. mit Abl., Genet. u. ... ... mit Abl.: aqua erat pectoribus tenus aucta nocturno imbri, Liv.: Tauro tenus regnare, Cic.: Asiam Tauro tenus regi eripere, Nep.: demittere se inguinibus tenus in ...
glīsco , ere ( zu indogerm. *ĝlei-, zunehmen, andrängen), unvermerkt zunehmen, I) eig.: A) im engern Sinne, v. ... ... , vor Begierde brennen, ferro dulci, vor Kampflust, Stat.: regnare, Stat.
con-cēdo , cessī, cessum, ere, sich aufmachend, Platz machend ... ... 44). – mit folg. ut u. Konj., concessit ei, ut regnaret, Enn. fr.: concedo tibi, ut ea praetereas, quae etc., Cic.: ...
cōnsulo , suluī, sultum, ere (vgl. cōnsul, cōnsilium), ... ... , utrum... an etc., Liv. u. Val. Max.: c. alqm, regnare se interim vellet, an etc., Curt. – β) ohne alqm ...
mentior , tītus sum, tīrī ( von mens, wie partior ... ... Verg.: Thrasonem esse auctorem consilii mentitus, Liv.: tenere se mentiti, Quint.: mentimur regnare Iovem, es ist unwahr, daß usw., Lucan. – β) übtr ...
invidia , ae, f. (invidus), die Mißgunst, ... ... invidia aliena od. alterius, auf Kosten des guten Namens eines anderen, regnare, Liv., commode dicere, Plin. ep. – Plur., odia, invidiae, ...
meditor , ātus sum, āri (griech. μέδομαι, ich bin ... ... . Aen. 10, 455. – ε) mit folg. Infin.: multos annos regnare, Cic.: proficisci, Nep.: meditor esse affabilis, Ter. Vgl. Dräger Hist ...
occipio , cēpi (coepī), ceptum, ere (ob u. capio ... ... quaestum, Ter.: m. folg. Infin., socordius ire occoepere, Sall. fr.: regnare occepit, Liv.: vexillum flagitare occipiunt, Tac.: absol., ita ut occepi ...
obscūrē , Adv. (obscurus), I) dunkel, cernere, ... ... nicht geheimhalten, sich merken lassen. – c) = unbekannt, unberühmt, regnare obscurius, ziemlich ruhmlos, Eutr. – bes. der Herkunft nach, ...
sollicito , āvī, ātum, āre (v. sollus = totus ... ... fordern, rufen sie auf), ut etc., Caes.: dixit se sollicitatum esse, ut regnare vellet, Cic.: s. maritum precibus, ne spem sibi ponat in arto, ...
precārius , a, um (precor), zum Bitten gehörig, I) ... ... der Gnade, petere, Plaut.: tradere, Ter.: rogare, Cic.: quasi pr. regnare, Aur. Vict. – B) prägn., bittweise-, auf willkürlichen Widerruf ...
colluviēs , ēī, f. (colluo), das Zusammengespülte, ... ... magna, Tac.: rerum, Tac.: passim collecta populi colluvies, Iustin.: in hac colluvie regnare, Attic. bei Cic. ad Att. 9, 10, 7. – ...