strēnuitās , ātis, f. (strenuus), die Betriebsamkeit in seinen Geschäften, die Hurtigkeit, Munterkeit, Varro LL. 3, 15. Ov. met. 9, 320.
... , Ggstz. deterior, Plaut. Epid. 442 G. – Superl., vir strenuissimus, Eutr.: viri fortissimi et milites strenuissimi, Cato: strenuissimus quisque aut occĭderat in proelio etc., Sall.: sumi bellum etiam ... ... multi in utroque exercitu sicut modesti quietique, ita mali et strenui, Tac. hist. 1, 52: ...
... (Ggstz. annuo), multi renuēre, Ov.: renuit negitatque Sabellus, Hor.: oculo renuente, Ov.: annuendi renuendique motus, Quint.: ... ... Tac.: huic decem milium crimini, widersprechen, Cic.: m. Acc., renuis, quod iubet alter, Hor.: quid annuat mente vel renuat: Augustin.: ...
ēminus , Adv. (e u. manus), I) urspr. ... ... comminus), em. pugnare, Caes.: eminus hastis aut comminus gladiis uti, Cic.: strenui vel sagittis eminus vel ensibus comminus, Apul. flor. 6. p. 6, ...
negito , āvī, āre (Intens. v. nego), beharrlich ... ... -leugnen, absol., vix negito, Plaut.: rex primo negitare, Sall.: renuit negitatque Sabellus, Hor.: m. folg. Acc. u. Infin., ...
2. do , dedī, datum, dare (altind. dádā-ti ... ... Hor.: semesi lardi frusta, Hor.: absol., quid dem? quid non dem? renuis tu, quod iubet aster, Hor.: ›sume, catelle‹, negat; si non ...
ad-do , didī, ditum, ere, I) beitun, beigeben ... ... Liv.: dignitatem, Sall.: honorem, Liv.: alci animum od. animos, Cic.: strenuis vel ignavis spem metumve, Tac.: alci alacritatem scribendi, Cic.: virtutem ...
bonus (arch. duonus, s. S. 852), a ... ... Dietsch Sall. Iug. 86, 3), meist subst., iuxta boni malique, strenui et imbelles inulti obtruncari, Sall.: pari periculo, sed famā impari boni atque ...
1. malus , a, um (vgl. gotisch) smals, ... ... – d) zum Kampf untüchtig, schwach, iuxta boni malique, strenui et imbelles inulti obtruncari, Sall.: terra malos nunc educat homines aut pusillos, ...
2. labor , ōris, m. (zu labāre; eigentl. ... ... πόνος, μόχθος, Hor.: u. von den großen Unternehmungen des Herkules, Hor.: strenui labores (im Kriege), Eutr. – II) Anstrengung, etwas zu überwinden ...
an-nuo (ad-nuo), uī, ere, zunicken, ... ... geben, Flavo assistenti annuentique, an inter ipsam cognitionem destringeret gladium caedemque patraret, renuit, Tac. ann. 15, 58: quotiescumque ad te veni, donec, ut ...
ēnsis , is, m. (= altind. así-h, Schwert ... ... enses, Flor.: facie positi ensis, in Gestalt eines liegenden Schw., Mela: strenui sagittis eminus vel ensibus comminus, Apul.: lateri accommodat ensem, Verg.: in advenientis ...
acūmen , minis, n. (acuo), die Spitze, ... ... ep. 2, 1, 161: dah. auch verständiger Sinn acuminis strenui magister, Col. 1, 9, 3. – e) die Spitzfindigkeit ...
ostendo , tendī, tentum u. später tēnsum, ere (obs ... ... Aussicht auf etwas zeigen, tum spem, tum metum, Cic.: laudem strenuis, solacium invalidis, exemplum omnibus ostendere, Tac.: spem auxilii, Vell.: alci spem ...
strēnuē , Adv. (strenuus), betriebsam ... ... .: vel mori strenue quam tarde convalescere mihi melius est, Curt. – Superl., strenuissime hercle ivisti, *Plaut. Pseud. 1175 (1158) Lor.: per hos strenuissime omnia bella confecta, Veget. mil. 1, 17.