... gemuī, ere, I) intr. laut aufseufzen, Cic. Mur. 51. Suet. Tib. 23. Vulg. Ierem ... ... congemuit, Verg. Aen. 2, 631. – II) tr. heftig beseufzen, mortem, Lucr. 3, 932: alqm, Val. Flacc. 5 ...
... Ov. – b) v. Lebl., seufzen, ächzen = knacken, knarren, dröhnen, plaustra gemunt ... ... 20, 6. – II) tr. etwas od. jmd. beseufzen, beklagen, über etw. seufzen, ächzen, klagen, priusquam ...
... . über etw. seufzen, sich abhärmen, sich abarbeiten, mit Dat., bidenti, Lucr.: ... ... , Val. Flacc. 1, 577. – II) tr. etwas beseufzen, caesos patres, Sen. Herc. Oet. 1785: hos annos, ...
re-gemo , ere, aufseufzen, interius graviter regemens, Ps. Verg. Cul. 386. – übtr., abiunctis regemunt tabulata cavernis, Stat. Theb. 5, 389: tunc regemunt pigrique lacus ustaeque paludes, ibid. 8, 17: per bifores regemunt cava buxa ...
dē-gemo , ere, etw. beseufzen, über etw. sich beklagen, cuius luxuriā noctibus coronatum Marsuam litterae illius degemunt, *Plin. 21, 9 D.
ag-gemo (ad-gemo), ere, dazu (mit ihm) seufzen, klagen, Ov. fast. 5, 400: m. Dat., Ov. trist. 1, 4, 10. Stat. Theb. 11, 247.
gemitus , ūs, m. (gemo), das Seufzen, der Seufzer, das Ächzen, Stöhnen, Winseln, Gewinsel, Keuchen, Heulen, Brüllen, I) eig. u. meton.: a) eig.: gemitus mugitusque (des Zornigen ...
... in alqa, in alqam, nach jmd. liebend seufzen, schmachten, Catull. u. Ov. – 2) keuchen ... ... suspirat pectore Bacchum, Sil. 4, 779. – C) etw. erseufzen, ersehnen, nach etw. od. jmd ...
gemīsco , ere (Inch. v. gemo), anfangen zu seufzen, Claud. rapt. Pros. 3, 130 M.
gemulus , a, um (gemo), seufzend, Apul. flor. 13.
... . ingemo), I) intr. aufseufzen, aufstöhnen, aufächzen, α) absol.: nemo ingemuit ... ... cum etc., Flor. – II) tr. bei od. über etwas aufseufzen, etw. beseufzen, α) m. Acc.: ...
suspīrium , iī, n. (suspiro), I) das tiefe ... ... , 72: suspiria ducere animo, alto pectore, Ov.: suspiria trahere penitus, tief aufseufzen, Ov.: vultum ima ad suspiria ducere, zu tiefen S. verziehen, ...
as-suspīro (ad-suspīro), āre, zu (bei) etw. seufzen, altius, Apul. met. 4, 25: fletibus alcis, ibid. 4, 27.
suspīritus , ūs, m. (suspiro), das tiefe Atemholen, Keuchen, Ächzen, Seufzen, creber susp. et gemitus, Liv. 30, 15, 3: susp. cruciatus tarditate vehementior, Apul. met. 10, 2: simul enicat suspiritus, Plaut. merc. 114 ...
suspīrātus , ūs, m. (suspiro), der tiefe Atemzug, assiduo suspiratu, Apul. met. 5, 25: suspiratibus haustis dixit, tief aufseufzend, Ov. met. 14, 129.
gemebundus , a, um (gemo), seufzend, stöhnend, Ov. met. 14, 188 M. u. K. (Riese fremebundus). Epit. Iliad. 349. Hieron. epist. 22, 25. Lact. de mort. pers. 18, 14.
suspīrātio , ōnis, f. (suspiro), das tiefe Atemholen, Seufzen, Plin. nat. hist. praef. § 9. Quint. 11, 3, 158.
con-gemīsco , ere, laut aufseufzen, Cod. Theod. 7, 8, 16. Tert. de spect. 30. Augustin. conf. 6, 7.
suspīranter , Adv. (suspirans, Partiz. v. suspiro), unter Seufzen (Ächzen), Gramm. Vatic. de interiect. 1 (Class. auct. 5, 271).
tardingemulus , a, um (tarde u. ingemo), langsam seufzend, Laev. bei Gell. 19, 7, 3 H.; vgl. tardigenuclus.
Buchempfehlung
Dem Mönch Medardus ist ein Elixier des Teufels als Reliquie anvertraut worden. Als er davon trinkt wird aus dem löblichen Mönch ein leidenschaftlicher Abenteurer, der in verzehrendem Begehren sein Gelübde bricht und schließlich einem wahnsinnigen Mönch begegnet, in dem er seinen Doppelgänger erkennt. E.T.A. Hoffmann hat seinen ersten Roman konzeptionell an den Schauerroman »The Monk« von Matthew Lewis angelehnt, erhebt sich aber mit seiner schwarzen Romantik deutlich über die Niederungen reiner Unterhaltungsliteratur.
248 Seiten, 9.80 Euro