soror

[2735] soror, ōris, f. (altind. svásar, got. swistar, ahd. swester), die Schwester, I) eig.: 1) im allg., Komik., Cic. u.a.: Phoebi, Luna, Ov.: magna soror matris Eumenidum, die Erde als Schwester der Nacht, Verg. – Plur., sorores, v. den Parzen, Ov. (tres sorores, Hor.): v. den Furien, Ov.: v. den Musen, Prop.: v. den fünfzig Töchtern des Danaus, Prop. – v. Tieren, in grege prioris anni sororem libentius etiam quam matrem equa comitatur, Plin. 8, 156. – 2) insbes. = soror patruelis, Muhme, Geschwisterkind, Cic. ep. [2735] 5, 2, 6. Ov. met. 1, 351. – II) übtr., die Schwester, a) als liebkosende Benennung, Schwester = Freundin, Gespielin, Acca soror, Verg.: sorores meae, Verg.: fratrem te vocat et soror vocatur, Mart.: sive sibi coniunx sive soror, Tibull. – b) die Schwester = die Mitsklavin, Tert. de cult. fem. 2, 1. – c) die Schwesterstadt, soror civitas (v. Utika), Tert. de pall. 1. – d) von ähnlichen od. verbundenen Dingen, soror dextrae, v. der linken Hand, Plaut.: ebenso die übrigen Haare sorores des abgeschnittenen Haars, Catull.: sapores caryotarum sorores, verschwistert mit usw., Plin.: sorores veritatis, Tert. – / vulg. seror, Corp. inscr. Lat. 2, 515 u. 3, 3174.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2735-2736.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika