ōspicor , s. auspicor /.
suspicor , ātus sum, ārī ( zu suspicio, ere), ... ... einbilden, spem insperatam date mihi, quam suspicor, Plaut.: nisi me animus fallit, hic profecto est anulus, quem suspicor, Ter.: in quo neque figuram divinam neque sensum quisquam suspicari ... ... esse librum meum suspicabar, Cic.: quod valde suspicor fore, Cic.: ille potuit ex loco tumuli suspicari non ...
auspicor , ātus sum, ārī (auspex), Auspizien halten, Vogelschau anstellen, ... ... Sen. ep.: ingredi famam, Tac.: cantare, Suet. – / Archaist. ōspicor, Claud. Quadr. ann. 8. fr. 71 ( bei Diom. 383 ...
dē-spicor , ātus sum, ārī (despicio), verachten, verschmähen, Q. Pompei. bei Prisc. 8, 19: ut homines d. (Ggstz. ut deos venerari), Aur. Vict. de vir. ill. 23, 8. Vgl. despicatus, ...
cōn-spicor , ātus sum, ārī (1. conspicio), I) v. intr. ... ... m. folg. Acc. u. Infin.: illam geminos filios pueros peperisse conspicor, Plaut.: alqm in fundo fodere, Ter.: mergos in flumine piscium praedam sequi ...
suspico , āre = suspicor, Plaut. Cas. 394.
alūcinor ( älter halūcinor ), ātus sum, āri (verwandt ... ... , träumen, faseln, a) übh.: pastor alucinans, Col.: ego tamen suspicor, hunc, ut solet, alucinari, Cic.: tamquam illud indicium esset vagi animi ...
suspicāx , ācis (suspicor), I) argwöhnisch, Nep. u.a.: in rumore suspicax, Ps. Quint. decl.: silentium, Tac. ann. 3, 11: Compar., ut per haec suspicacioribus fidem facias, schwereren Verdacht bestätigt, Apul. apol. 98. ...
cōnspico , s. cōn-spicor /.
1. dēspicātus , a, um, PAdi. m. Superl. (v. despicor), verachtet (stärker als contemptus, d.i. verächtlich), vir me habet pessumis despicatam modis, Plaut. Cas. 189. – homo despicatissimus, Cic.: verb. ...
2. dēspicātus , Dat. uī, m. (despicor), die Verachtung, alqm od. alqd despicatui sibi habere, verachten, Plaut. Men. 693. Fronto princ. hist. p. 205, 17 N.: si quis despicatui ducitur, Cic. ...
dēspicātio , ōnis, f. (despicor), die Verachtung anderer, Plur., despicationes, jede Art von V. a., Cic. de fin. 1, 67.
dēspicābilis , e (despicor), verächtlich, Amm. 26, 8, 5. Ambros. in psalm. 28. § 3; cant. cantic. 7. § 20: Compar. bei Sidon. epist. 2, 10, 4.
suspicābilis , e (suspicor), auf Vermutungen (Hypothesen) beruhend, ars, v. der Arzneikunst, Arnob. 1, 48: silva, Chalcid. Tim. 347.
auspicābilis , e (auspicor), von günstiger Vorbedeutung, Arnob. 4, 7 u.a.
cōnspicābilis , e (conspicor), I) leibhaftig sichtbar, Eccl. – II) ansehnlich, sehenswert, thermae, Sidon. epist. 8, 4, 1.
cōnspicābundus , a, um (conspicor), in Betrachtung von etw. versunken, m. Acc., nupturam virginem saepius, Mart. Cap. 8. § 803.