2. superiectus , Abl. ū, m. (superiacio), I) das Daraufwerfen, substratu levium densarumque itidem et superiectu trabicularum calcatui tabulandarum, Itin. Alex. 77. – II) das Daraufspringen, Colum. 6, 36, 4.
1. superiectus , a, um (super u. iacio), über einem Orte-, oberhalb eines Ortes gelegen, Phrygia Troadi superiecta, Plin. 5, 145.