suspectio , ōnis, f. (suspicio, ere), I) die Hochachtung, ... ... 63. Fulg. myth. 3. praef. in.: Plur., ad omnes mobilis suspectiones, Heges. 1, 42. p. 95, 2 W.
suspectīvus , a, um (1. suspicio), eine Vermutung anzeigend, Prisc. 18, 147.
... (s. Fabri Liv. 24, 40, 1): eo suspectior, Cic.: suspectissimum quemque sibi haud cunctanter oppressit, Suet. – alqm ... ... . 2, 4 extr.: verb. timidi et suspecti, Cato dist. 4, 44: m. folg ... ... . 15, 5. – Compar. m. de u. Abl., suspectior de obscuris, Amm. ...
opprimo , pressī, pressum, ere (ob u. premo), I ... ... . sich bemächtigen, jmd. verhaften, muscam, Phaedr.: suspectissimum quemque, Suet.: desertorem, ICt. – 5) jmdm. gleichs. die Kehle ...
2. invīsus , a, um (invideo), I) passiv = ... ... Val. Max.: quo enim quis versutior et callidior est, hoc, invisior et suspectior, Cic.: invisissimus homo, Sen. rhet.: duces invisissimi, Amm. – β) ...
1. contingo , tigī, tāctum, ere (con u. tango ... ... , quae nihil eo facto contingitur, ne miscueris, Liv.: absol., cognitio de suspectis tutoribus contingit (ist zuständig), Macer dig. 1, 21, 4. – ...
1. suspicio , spēxī, spectum, ere (specio), I) intr. ... ... jmd. sehen, meton. = a) etw. argwöhnen, vermuten, suspectis e re nata, quae gesta erant, Apul. met. 9, 21. ...
crisimos , Akk. on, Nom. Plur. oe, ... ... Cael. Aur. acut. 1, 14, 108: ut in morbis dies septimi suspecti sunt et crisimoe dicuntur, Censor. 14, 9; cf. Cels. 3, ...