temperātē , Adv. (temperatus), gemäßigt, mäßig, I) eig.: t. tepebit, Cato: arbores umoris t. habentes, ... ... agere, behutsam verfahren, Cic.: temperatius agere od. scribere, Cic.: temperatissime agere, Augustin. music. 6, 15.
attemperātē (adtemperātē), Adv. (attemperatus v. attempero), recht passend, itane attemperate evenit, ut etc., Ter. Andr. 916: attemperatissime exclamare, Mar. Mercat. apol. adv. Theodoret. in.
in-temperātus , a, um, I) = ἄκρατος, unvermischt, ... ... intemperatā nocte, in tiefer N., Ov.: int. quaedam benevolentia, Cic.: intemperatissimae perpotationes, Cic. – v. Pers., fui paulo ante intemperatior quam debui ...
glōrior , ātus sum, āri (gloria), sich einer ... ... eo tempore glorians apud suos Pompeius dixisse non recusare se etc., Caes.: apud omnes intemperatissime, Apul. – m. Ang. wem gegenüber? gegen wen? ...
1. temperātus , a, um, PAdi. (v. tempero), ... ... caeli, Vitr.: locus, annus, Colum.: tempus, Varro: loca temperatiora, Caes.: temperatissimum anni tempus, Varro: – b) übtr., gemäßigt, das gehörige ...