ostentātor , ōris, m. (ostento), I) der etwas ... ... rector iuveni et ceteris periculorum praemiorumque ostentator, der den Jüngling leiten u. den übrigen ihre Aussichten, die ... ... factorum, mit usw., Liv.: omnium quae diceret atque ageret arte quādam ostentator, der bei allem, was er sagte ...
in-tentātor , ōris, m., der Nicht-Versucher, malorum (zum Bösen), Vulg. epist. Iacobi 1, 13. Augustin. de pecc. merit. 2, 4.
dētentātor , ōris, m. (detento), der etwas zurückbehält, behält, Cod. Iust. 7, 39, 7 u. 11, 59, 2.
potentātor , ōris, m. (potens), der Gewalthaber, Potentat, Tert. de res. carn. 23.
retentātor , ōris, m. (retento), der Zurückhalter, Cassiod. var. 2, 10, 2.
ostentātōriē , Adv. (ostentatorius), großtuerisch, vivere, Eustath. hexaëm. 5, 6.
ostentātōrius , a, um (ostento), zeigend, fulmen ost., Gefahr drohender, Serv. Verg. Aen. 8, 429.
sabbatārius , a, um (sabbatum), zum Sabbat gehörig, ... ... Sabbat tätig, non plane sabbatarius aut dominicarius, sed cotidianus est ille tentator, Augustin. epist. 36, 31: subst., sabbatāriī, ōrum, m. ...
ostentāneus , a, um (ostendo), zeigend, fulmina ostentanea, Gefahr drohende, Sen. nat. qu. 2, 49, 2 nach Schmeißers einleuchtender Verbesserung (Haase dentanea, Fickert tentanea); vgl. ostentatorius.
ostentātrīx , trīcis, f. (Femin. zu ostentator), die Prahlerin, attrib. = prahlend mit usw., sui, Apul. u.a.: vani splendoris, Prud.
retentātrīx , trīcis, f. (Femin. zu retentator), die Zurückhalterin, Macr. sat. 7, 4, 15.
dominicārius , iī, m. (dominica, sc. dies), am Sonntag tätig, sonntäglich (Ggstz. cotidianus), tentator, Augustin. epist. 36, 21.
bonus (arch. duonus, s. S. 852), a ... ... socii, Liv.: in foro infimo boni homines et dites ambulant, in medio, ibi ostentatores meri, Plaut.: naturā optimus, Sen.: fecit (homines) ex malis ...