1. trītus , a, um, PAdi. (v. tero), I) oft gerieben u. dadurch glatt gemacht, d.i. A) betreten, oft betreten, gebahnt u. gewöhnlich, 1) eig.: iter, via, Cic.: ...
2. trītus , Abl. ū, m. (tero), das Reiben, Cic. u.a.
2. attrītus (adtrītus), ūs, m. (attero), I) das Anreiben ... ... Sall. fr.: attritu aëris, Sen.: magnorum inter se corporum attritus, Sen.: attritus inter se ligni, Plin.: locustas pinnarum et feminum attritu ... ... Entzündung der Haut, ulcera ex attritu facta, Plin.: sedis vitia et attritus, Plin. – / ...
1. attrītus (adtrītus), a, um, PAdi. m. Compar. (v. attero), ... ... v. Redner, in der Darstellung abgeschwächt, matt, Calvus exsanguis et attritus, Tac. dial. 18.
patrītus , a, um (pater), väterlich, avito ac patrito more, Varro sat. Men. 258: secundum leges patritas, Varro bei Non. 161, 8: patrita illa atque avita philosophia, Cic. Tusc. 1, 45: aetas tibi familiaris et patrita ...
1. intrītus , a, um (in u. tero), unabgerieben, I) eig.: oliva, Colum. 12, 51 (49), 2. – II) übtr., ungeschwächt, cohortes intritae ab labore, Caes. b. G. 3. ...
dētrītus , ūs, m. (detero), das Abreiben, detrimentum a detritu, Varro LL. 5, 176.
obtrītus , Abl. ū, m. (obtero), das Zertreten, Zerquetschen, Plin. 18, 258.
2. intrītus , a, um, Partic. v. intero, w. s.
epitritus , a, um (επίτριτος), ... ... . quantitas, Chalcid. Tim. 42: ratio, ibid. 46. – subst., epitritus, ī, m. (sc. numerus), Chalcid. Tim. 43 D. 35 ...
pertrītus , a, um, PAdi. (v. pertero), sehr abgenutzt, sehr gewöhnlich, alltäglich, vulgaris et p. quaestio, Sen. contr. 7, 3 (18), 7: scio pertritum iam hoc esse, Sen. ep. 63, 12.
diatritus , ī, f. (διάτριτος), die Wiederkehr des Fiebers am dritten Tage, Cael. Aur. chron. 1, 3, 57; 1, 4, 81 u.a.
contrītus , a, um, PAdi. (v. contero), abgenutzt, abgedroschen = allbekannt, proverbium vetustate contritum, Cic.: communia et contrita praecepta, Cic.
praetrītus , a, um (prae u. tero), ganz abgetreten, praetrita et abolita quondam calcare vestigia, Hieron. epist. 60, 6 extr. Vgl. praetero.
sēmitrītus , a, um (semi u. tero), halbausgedroschen, frumenta (Ggstz. fr. munda), Colum. 1, 6, 24. Pallad. 1, 36, 2.
1. innūtrītus , a, um (in u. nutrio), nicht genährt, ohne Nahrung, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 17, 177.
in-dētrītus , a, um (in u. detero), unabgerieben, unabgenutzt, Tert. de res. carn. 58.
in-attrītus , a, um (in u. attero), unabgerieben, aurum, Paul. Nol. 10, 254.
2. innūtrītus , a, um, Partic. v. innutrio, w. s.
... Plin.: ciconia nutrit pullos serpente, Iuven.: aper nutritus glande, Hor.: taurus nutritus in herba, Iuven. – b) Lebl., nähren, ... ... a) leb. Wesen: Romae mihi nutriri contigit atque doceri, Hor.: nutritus in armis, Suet. – b) Lebl.: silvam, ...
Buchempfehlung
Karls gealterte Jugendfreundin Helene, die zwischenzeitlich steinreich verwitwet ist, schreibt ihm vom Tod des gemeinsamen Jugendfreundes Velten. Sie treffen sich und erinnern sich - auf auf Veltens Sterbebett sitzend - lange vergangener Tage.
150 Seiten, 6.80 Euro