2. turbīdo (turbēdo), inis, f. (turb-o), ... ... : meton., die Trübheit, turbido cervisiae (Ggstz. vini puritas), Ven. Fort. vit. Radeg. 15. – / Sing. turbido auch im Gloss. bei Löwe ...
1. turbido , āvī, ātum, āre (turbidus), trübe machen, trüben, I) eig.: aquam, Solin. 49, 11: u. so Mart. Cap. 2. § 165. – II) bildl.: serenitatem animae, Sidon. epist. 6 ...
dī-vido , vīsī, vīsum, ere (aus dis u. ... ... – β) von der Scheidung einer Menge, seniores a iunioribus, Cic.: dividite turbidos, sondert ab die Meuterer, Tac. ann. 1, 43, 15. ...
quiētus , a, um (quies), Ruhe haltend, ruhig, ... ... ruhig, untätig, neutral, te quieto totam molem sustinebat belli, Liv.: hoc turbido tempore, quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit, Nep.: u. ...
... seditio, Ov.: casus, Tac.: hoc tam turbido tempore, Nep.: actiones turbidissimae, Tac. – subst., turbidum, ī ... ... die unruhige-, sturmbewegte Zeit, die Unruhe, in turbido, Liv.: quieta turbidis antehabeo, Tac.: si turbidissima sapienter ferebas, tranquilliora ...
incessus , ūs, m. (incedo), das Einhergehen, ... ... der Einfall, primo incessu solvit obsidium, Tac.: civitas Atheniensium turbido incessu exterrita, Tac.: incessu Parthorum sine acie pulsi Hiberi, Tac.: Plur., ...