benīgnē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... (Ggstz. maligne), A) im allg.: salutare benigne, comiter appellare unumquemque, Cic.: qui erranti comiter monstrat viam benigne, non gravate, Cic.: alqm ...
ego , Pron. pers. (εγώ, Genet. meī, ... ... – Genet. nostrum partitiv, qui, ut ipsi noti sunt, sic nostrum unumquemque norunt, Cic.; u. (bei omnium) possessiv, Roma communis patria ...
noto , āvi, ātum, āre (aus *nōtus, dem ... ... a) sich anmerken, bezeichnen, notat et designat oculis ad caedem unumquemque nostrum, Cic.: oculis sibi puellam, Ov. – b) als publiz. ...