Online-Bibliothek

ūsitātus , a, um, PAdi. (*usito), ... ... , Cic.: vocabula, Cic.: facimus usitatius hoc verbum, Cic.: utatur verbis quam usitatissimis, Cic.: semivocales geminare diu non fuit usitatissimi mo is, Quint.: quod usitatius esse coepit, Quint.: dah. usitatum ...

vocābulum , ī, n. (voco), die Benennung, Bezeichnung ... ... , Cic.: rebus non commutatis immutaverunt vocabula, Cic.: nisi vocabulis uterentur nobis incognitis, usitatis sibi, Cic. – b) der jmdm. od. einer Sache eigene ...

inūsitātē , Adv. (inusitatus), ungebräuchlich, gegen den Gebrauch ... ... . loqui, Cic. – inusitatius contrahere meum factum pro meorum factorum, Cic. – inusitatissime nox pro noctu dixerunt, Macr. sat. 1, 4, 19.

aptus , a, um (v. apio), I) Partic., ... ... motu corporis neque ipso habitu atque formā aptiorem mihi videor audisse, Cic.: verbis uti usitatissimis et quam maxime aptis, Cic.: ita opere ipso coniungi haud paulo aptius videri ...

sē-iungo , iūnxī, iūnctum, ere, absondern, trennen, ... ... singularis est igitur quaedam natura atque vis animi seiuncta (wesentlich verschieden) ab his usitatis notisque naturis, Cic.: rhetorice, quae sit a bono viro atque ab ipsa ...

in-ūsitātus , a, um, ungebräuchlich, ungewöhnlich, selten, ... ... non dico inusitatum, verum omnino inauditum, Cic.: species navium inusitatior, Caes.: miracula inusitatissima rarissimaque, Augustin. de civ. dei 10, 12. – m. Dat ...