[3413] venusto, āvī, ātum, āre (venustus), anmutig machen, schmücken, se unguentis, Naev. bei Fulg. de prisco serm. no. 43. p. 180 Muncker (Naev. ed. Klussmann p. 151): templum Apollinis multis ornatibus venustarat, Heges. 2, 1, 2: quos honesta corporis pulchritudo venustet, Firm. math. 4, 13: u. so et gratiam corporis venustaret, Ambros. de off. 1, 18, 77: ideo primo fecit (terram) deus, postea venustavit, Ambros. hexaëm. 1, 7. no. 27: operum miracula divinorum, nullis venustata sermonibus, veritatis suae lumine refulserunt, Ambros. in Luc. 2. no. 42.