ex-oculo , āvī, ātum, āre (ex u. oculus), der Augen berauben, ni ei caput exoculassitis (= exoculaveritis), Plaut. rud. 731: caecam et prorsus exoculatam esse Fortunam, Apul. met ...
veterātōrius , a, um (veterator), a) bewandert, routiniert, ratio dicendi, Cic. Brut. 261: sed eam (accurationem ... ... üblen Sinne, durchtrieben, verschmitzt, nihil ab isto vafrum, nihil veteratorium exspectaveritis, Cic. II. Verr. 1, 141.
2. nē , die urspr. u. eig. latein. Verneinungspartikel, ... ... .: ne sit igitur sol, ne luna, ne stellae, Cic.: ne aequaveritis Hannibali Philippum, ne Carthaginiensibus Macedonas, Pyrrho certe aequabitis, Liv. – 3) ...
vīvo (arch. veivo), vīxī, vīctum, ere (altind. ... ... : vivebunt, Ps. Cypr. de Sina et Sion 8: Fut. ex. viveritis, Itala (Amiat.) Coloss. 3, 7: synk. vixet = vixisset, ...
mulco , āvī, ātum, āre (vielleicht aus *multico von multa, Strafe), tüchtig streichen, I) streichend, d. ... ... ›mulcantem aerumnas, misere viventem‹. – / Archaist. mulcassitis für mulcaveritis, Plaut. mil. 163.
1. invīto , āvī, ātum, āre, höflich auffordern, einladen, I) eig.: A) im allg.: alqm in legationem ... ... Gebäude geleitet, Rutil. Nam. – / Archaist. Pers.-Form invitassitis = invitaveritis, Plaut. rud. 811.
pro-fugio , fūgī, fugitum, ere, I) intr. fortfliehen ... ... absol., Catilina ipse pertimuit, profugit (suchte das Weite), Cic.: nonnulli iudicium veriti profugerunt, Caes. – II) tr. vor oder etwas oder jmd. ...
sub-iaceo , iacuī, ēre, I) unten liegen, unter od. bei etw. liegen, a) ... ... d) palam subiacet, es liegt klar am Tage, quanto a maioribus mutaveritis, Tert. ad nat. 1, 11.