... . capitis od. capitis vert., Sen.: spiritus vertiginis, Vulg.: sequitur vertigo praerupta cernentis, ein Schw., wie wenn man ... ... eine jähe Tiefe sieht, Sen.: cuminum silvestre datur ad vertiginem, Plin.: vertigine tectum ambulat (bei Betrunkenen), das Haus scheint sich ...
verticula , ae, f. (verto), das Gelenk, ... ... 8, 1. – Nbf. verticulus, ī, m., Solin. 34, 3. Cael. Aur. de ... ... morb. chron. 4, 3, 24. Plin. Val. 2, 45: verticulum, ī, n., Cael. Aur. de ...
vertīgino , āre (vertigo), sich herumdrehen, Tert. de pall. 3.
dīvertium , s. dīvortium.
verticōsus (vorticōsus), a, um (vertex od. vortex), voll Wasserwirbel, ... ... 4, 22 (37): amnis, Liv. 21, 5, 15: Athesis ille gurgitibus verticosus, Auct. inc. pan. Constant. Aug. 8, 2.
vertīginor (vertīcinor) = σκοτοῦμαι, στροφοῦμαι, ich habe Schwindel, Dosith. 61, 9 u. Gloss. II, 434, 6 u. II, 439, 11.
vertibilis , e (verto), veränderlich, Boëth. inst. arithm. 1, 1 u. Eccl.
verticālis , e (vertex), senkrecht, vertikal, Gromat. vet. 225, 8.
vertibulum , ī, n. (verto) = vertebra, Lact. de opif. dei 5, 8.
vertīcinor , s. vertīginor.
Verticordia , ae, f. (verto u. cor), die Herzenswenderin, Venus, insofern sie die Mädchen von der Unsittlichkeit abhält, Val. Max. 8, 15, 12. Iul. Obsequ. 37 (97).
verticillus , ī, m. (verto), der Wertel an der Spindel, Plin. 37, 37. Ps. Apul. herb. 10 Ackerm.
vertipedium , iī, n., eine Pflanze = hierabotane, Ps. Apul. herb. 4.
ēvertibilis , e (everto) = declinabilis, Gloss. V, 499, 13.
dēverticulum (dēvorticulum), ī, n. (deverto, devorto), I) ... ... ein Nebenweg, Abweg von der gewöhnlichen Heilart, aquarum calidarum deverticula, Plin. 29, 23. ... ... 140. – / Die Hdschrn. wechseln beständig mit deverticulum u. diverticulum, u. die neuere Kritik schwankt zwischen beiden, ...
dīverticulum , ī, n. (diverto), der Scheideweg, Gromat. vet. 374, 24 (wo das Wort erklärt wird). – Sonst nur Variante od. Nbf. von deverticulum, w.s.
invertibilis , e (in u. verto), unwandelbar, unveränderlich, Augustin. de lib. arbitr. 28, 24. Fragm. Arrian. Vatic. in Mai Scriptt. vet. nov. coll. tom. 3. p. 216.
vertīginōsus , a, um (vertigo), schwindelig, mit Schwindel behaftet, Plin. 23, 59 Jan (Detl. u. Sillig vertigini).
reverticulum , ī, n. (revertor), die Rückkehr, solis annua reverticula, Apul. flor. 18. p. 31, 5 Kr.
vertilābundus , a, um (*vertilo v. verto), sich hin und her drehend, circulus, Chalcid. Tim. 92. – v. Pers., ohne Besinnung einhertaumelnd, Varro sat. Men. 108.
Buchempfehlung
Die beiden »Freiherren von Gemperlein« machen reichlich komplizierte Pläne, in den Stand der Ehe zu treten und verlieben sich schließlich beide in dieselbe Frau, die zu allem Überfluss auch noch verheiratet ist. Die 1875 erschienene Künstlernovelle »Ein Spätgeborener« ist der erste Prosatext mit dem die Autorin jedenfalls eine gewisse Öffentlichkeit erreicht.
78 Seiten, 5.80 Euro