diāconus , ī, m. (διάκονο ... ... Ven. Fort. 4, 15, 3 u.a. Eccl.: Nbf. zaconus (als Beiname), Corp. inscr. Lat. 3, 2654.
Wörterbucheintrag Latein-Deutsch zu »diaconus«. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2126.