langōn , ōnis, Akk. Plur. ōnas, m. (λάγγων), der Zauderer, der Langsame, Vet. interpr. ad Verg. georg. 2, 93. p. 308 ed. Lion.
cunctātor , ōris, m. (cunctor), der Zögerer, Zauderer, sowohl v. Langsamen od. Unschlüssigen als v. Bedachtsamen, nosti Marcellum, quam tardus et parum efficax sit; itemque Servius quam cunctator, Cael. in Cic. ep.: cunctatorem ex acerrimo ...
tergiversātor , ōris, m. (tergiversor), der Ausflüchtesucher, Zauderer, Verweigerer, Gell. 11, 7, 9. Arnob. 7, 43. Vgl. Isid. orig. 10, 271. Non. 79, 26.
cunctor (in vielen Hdschrn. u. Ausgg. auch contor), ... ... (wortkühnen Sprudelgeist) reprimebat, alterum cunctantem et quasi verecundantem (blöden Zauderer) incitabat, Cic.: sed imperium quam consilium segnius fuit; dum cunctantur, iam ...
cubitum , ī, n. u. cubitus , ī, m ... ... tribus cubitis altior, Cic. – Sprichw. (aus dem Griechischen) v. einem Zauderer, assiduo cursu cubitum nullum procedere, Cic. ad Att. 13, 12, ...
verēcundor , ātus sum, ārī (verecundus) = εντρέπομαι (Dosith. 61 ... ... (aus Non. 480, 17): cunctantem et quasi verecundantem incitabat, den blöden Zauderer trieb er an, Cic. de or. 3, 36. – m. ...