Online-Bibliothek

333. Schatzgraben in Poppentin.

[254] In Poppentin kümt en Mann, de gift sik dorvör ut, dat he en Goldbanner is un geit bi den Buren un seggt denn »Dor steit noch en Schatz hinner den eenen Buren sinen Goren in de ›Wurt‹, un den Kasten hett diss« sülwen ingrawt un het dor Pirdschit in makt un dor seggt hei, wenn se em Jeder irst 20 Daler gęben deden, denn künn he den Schatz hęben – dei müst he dorto bruken. – Donn betalen se em ok jeder 20 Daler (sünd 4 Buren węst) un wart ne Nacht bestimmt, wenn dat Graben los gan sall. Nu sœlen se während dat Graben œwer jo nich spręken – denn geit de Schatz wedder weg. Donn hett de Banner dat veranstalt – möt eener kamen mit Wagen un vier Pird (rechte wählige Pird un Kutschwagen) un de jögt em rasch vörbi, recht knasch. Donn duhrt dat ne lütt Wil, donn kümt een an, de hett ne Kluk vörn grot Foder Heu un geit so recht ęlendig; de seggt donn to de Goldgräber ›Sül ik em wol noch wedder inhalen?‹ Donn seggt de een ›Oh, du machst ok ne Scheiss‹ un dormit is de Schatz versackt.

Obertelegraphist Hasse, nach Mittheilung des alten Zieglers Günther in Laaschendorf.