927.

[195] Sinngrön (Vinca minor). Hort. San. c. 85: Pervinca Syngroen. Dyth kruet schal ghesamelt werden twyschen den beyden vnser leuen vrouwen daghen (krutwyginge vnde der bort) vnde schal ghedroghet werden in der lucht vnde nicht in der sonnen. We dyt kruet by sick drecht ouer den hefft de duuel neene walt. Bouen welcke hussdore men dyt kruet hanget dar in kan neen touerye kommen. kumpt se ouer dar in so wyket se tho hant dar vth vmme doghet dysses krudes. – Mit syngrone beweret men in welken mynschen de bosen geyste synt. wo de bewerynghe tho geit laet yk an staen vmme der korte willen. Men ane twyuel mach neen bosegeist walt in dem huse hebben. dar in dyt kruet ys. Vnde vele beter ys yd. wen men dath let wygen mit anderen kruden up vnser leuen vrouwen dach. – Wredow I, 338: Den Abergläubischen diente die Pflanze vormals auch als Gegenmittel, wenn Kinder behext waren, und deswegen wurden auch diese und Jungfrauen noch nach dem Tode damit bekränzt.


Schiller I, 30.

Quelle:
Karl Bartsch: Sagen, Märchen und Gebräuche aus Meklenburg 1–2. Band 2, Wien 1879/80, S. 195.
Lizenz:
Kategorien: