Determinatio parisiis facta per almam facvltatem theologicam. Anno domini M. CCCXCVIII. Svper qvibvsdam superstitionibus nouiter exortis.

Præfatio.

[297] Vnivesis orthodoxæ fidei Zelatoribus Cancellarius Ecclesiæ Parisiensis & facultas Theologiæ in alma vniuersitate Parisiensis matre nostra cum integro diuini cultus honore spem habere in Domino: acin vanitates & infanias falsas nõ respicere. Exantiquis latebris emergens noui ter errorum fœda colluuio recogitare commonuit: quod plerunque veritas catholica apud studiosos in sacris literis apertissima est: quæ cæteros latet, nimirum cum hoc proprium habeat omnis ars manifestam esse exercitatis[297] in ea, sic ut ex eis consurgat illa maxima Cuilibet in sua arte perito credendũ est. Hinc est orationum illud quod Hieronymus ad Paulinum scribene assumit, Quod medicorum est, promittunt medici: tractēt: fabrilia fabri. Accedit ad hæc in sacris literis aliud speciale, quod nec experientia & sensu constant, ut aliæ artes, nec possunt ab oculis circumuolutis nube vitiorum facilè deprehendi. Excæcauit enim eos malitia eorum. Ait siquidem Apostolus, quòd propter auaritiam multi errauerunt à fide: propterea non irrationabiliter idolorum seruitus ab eodem nominatur: alij propter ingratitudinem, qui cum cognouissent Deum nõ sicut Deum glorificauerunt in omnē idololatriæ impietatem (sicut idem commemorat) corruerunt. Porro Salomonem ad idola, Didonem ad magicas artes pertraxit dira cupido. Alios postremò misera timiditas tota ex crastino pendens in obseruationes superstitiosissimas impiasque depulit: quēadmodum apud Lucanũ de filio Pompeij Magnij, & apud historicos de plurimis notum est. Ita fit ut recedens peccator à Deo declinet in vanitates & insanias falsas, & ad eum qui pater est mendacij tandem, impudenter palamque epostatando se conuertat. Sic Saul à Domino derelictus Phytonissam cui prius aduersabatur consuluit, sic Ocho zias Deo Israel spreto misit ad consulendum Deum Acharon. Sic denique eos omnes, qui fide vel opere absque Deo vero sunt, vt à Deo falso ludificentur necesse est. Hanc igitur nefariam, pestiferam mortiferamque insaniarum falsarum cum suis hæresibus abominationē plus folito nostra ætate cernentes inualuisse, ne forsan Christianis. regnum, quod olim monstrocaruit & Deo protegente carebit, inficere valeat tam hortendæ impietatis & perniciosissimæ contagionis monstrum: cupientes totis conatibus obuiare, memores insuper nostræ professionis: proq; legis zelo succensi, paucos ad hanc rem articulos damnationis cauterio (ne ceinceps fallant incogniti) notare decreuimus: rememorantes inter cætera innumera dictū illud sapiētissimi Doctoris Augustini de superstitionis obseruationibus. Quod qui talibus credunt aut ad eorum domum cuntes aut fuis domibus introducunt aut interrogant, sciant se fidē Christianam & baptismum præuaricasse, & paganum & apostatam, id est retto abeuntem & Dei inimicū & iram Dei grauiter incuruisse, nisi Ecclesiasti ca pœnitentia emendatus Deo reconcilietur Hæcillet. Neque tamen intentio nostra est in aliquo derogare quibuscunque licitis & veris traditionibus, scientijs & artibus, sed insanos errores at que sacrilegos insipientium & ferales ritus pro quanto fidem orthodoxam & religionem Christi lædunt, contaminant & inficiunt, radicitus quantum fas nobis est, extirpare satagimus: & honorem suum sincerum relinquere veritati.

Est autem primus articulus quòd per artes magicas & maleficia & inuocationes nefarias quærere familiaritates & amicitias & auxilia dæmonũ non fit idololatria. Error. Quoniam dæmon aduersarius pertinax & implacabilis Dei & hominis iudicatur, nec est honoris vel doni cuiuscunq; diuini Verè seu participatiuè vel aptitudinabiliter susceptiuus, vt aliæ creaturæ rationales non damnatæ, nec in signo ad placitum instituto, vt sunt imagines & templa Deus in ipsis adoratur.

Secundus articulus, quòd dare, vel offere, vel promittere dęmonibus qualemcunq; rem vt adimpleant desiderium hominis, aut in honorem eorum aliquid osculari vel portare nō sit idololatria. Error.

Tertius, quod inire pactum cum dæmonibus tacitum vel expressum nō sit idololatria vel species idololatriæ vel apostasiæ. Error. Et intendimus esse pactum implicitum in omni obseruatione superstitiosa. cuius effectus non debet à Deo vel natura rationabiliter expectari.

[298] Quartus, quod conari per artes magicas dæmonas in lapidibus, annulis, speculis aut imaginibus nomine eorum consecratis, vel potius execratis includere cogere & arctare, vel eas velle viuificare, non sit idololatria. Error.

Quintus, quod licitum est vti magicis artibus, vel alijs quibuscunque superstitionibus à Deo & Ecclesia prohibitis quocunque bono fine. Error: quia secundum Apostolum non sunt facienda mala vt bona eueniant.

Sextus, quod licitum sit, aut etiam permittendum maleficia maleficijs repellere. Error.

Septimus, quod aliquis cum aliquo possit dispensare in quocunque casu, vt talibus licitè vtatur. Error.

Octauus, quód artes magicæ & similes superstitiones & earum obseruationes sint ab Ecclesia irrationabiliter prohibitæ. Error.

Nonus, quòd Deus per artes magicas & maleficia inducatur compellere dæmones inuocationibus obedire. Error.

Decimus, quòd thurificationes & suffumigationes quæ fiunt in talium artium & maleficiorum exercitio sint ad honorem Dei & ei placeant. Error & blasphemia, quoniam Deus aliàs nō puniret vel prohiberet.

Vndecimus, quòd talibus & taliter vti non est sacrificare seu immolare dæmonibus, & ex consequenti dam nabiliter idololatrare. Error.

Duodecimus, quòd verba sancta & orationes quædam deuotæ & ieiunia & balneationes, & continentia corporalis in pueris & alijs, & missarum celebratio, & alia opera de genere bonorum, quæ fiunt pro exercendo huiusmodi artes excusent eas à molo & non potius accusent. Error: nam per talia sacræ res, immò ipse Deus in Eucharistia dæmonibus tentatur immolari, & hæc procurat dæmon, vel quia vult in hoc honorari similis altissimo, vel ad fraudes suas occultandas, vel vt simplices illaqueet facilius & damnabilius perdat.

Dncimustertius, quòd sancti Prophetæ, & alij sancti per tales artes habuerunt suas prophetias, & miracula fecerunt, aut dæmones expulerunt. Error & blasphemia.

Decimusquartus, quòd Deus per se immediatè vel per bonos angelos talia maleficia sanctis hominibus reua luerit. Error & blasphemia.

Decimusquintus, quòd possibile est per tales artes cogere liberum hominis arbitrium ad voluntatem seu de siderium alterius Error, & hoc conari facere, est impium & nepharium.

Decimussextus, quòd ideo artes præfuturæ bonæ sunt & à Deo, & quòd eas licet obseruare: quia per eas quandoque vel sæpè venit, sicut vtentes eis quærunt vel prædicunt, quia bonum quandoque prouenit ex eis. Error.

Decimusseptimus, quòd per tales artes dæmones veraciter coguntur & compelluntur, & non potius ita se cogi fingunt ad se ducendos homines. Error.

Decimusoctauus, quòd pertales artes & ritus impios, per sortilegia, per carmina & inuocationes dæmonum, per quasdam insultationes & alia maleficia nullus vnquam effectus ministerio dæmonum subsequatur. Error. Nam talia quandoque permittit Deus contingere, patuit in Magis Pharaonis & alibi pluries: vel quita vtentes, seu consulentes propter malam fidem, & alia peccata nephanda dati sunt in reprobum sensum, & demerentur sic illudi.

Decimusnonus, quòd boni Angeli includantur in lapidibus, & consecrent imagines vel vestimenta aut alia faciant, quæ in istis artibus continentur. Error & blasphemia.

Vicesimus, quòd sanguis vpupæ vel alterius animalis, vel pergamenum virgineum vel coreum leonis & similia habeant efficaciam ad cogendos vel repellendos dæmones ministerio huiusmodi artium. Error.

Vicesimusprimus, quòd imagines de ære, plumbo vel auro, de cera alba[299] vel rubea vel alia materia baptizatæ, exorcizatæ & consecratæ seu potius execratæ secundum prædictas artes & sub certis diebus habent virtutes mirabiles, quæ in libris talium artium recitantur. Error in side & philosophia naturali, & astronomia vera.

Vicesimussecundus, quòd vti talibus & fidem dare non sit idololatria & infidelitas. Error.

Vicesimustertius, quòd aliqui dęmones boni sunt, alij omnia scientes, alij nec saluati nec damnati. Error.

Vicesimusquartus, quod suffumigationes, quę fiunt in eiusmodi operationibus cōuertuntur spiritus, quòd sint debitę eis. Error.

Vicesimusquintus, quòd vnus dæmon sit rex Orientis & præsertim suo merito, & alius Occidentis, alius Septentrionis, alius meridiei. Error.

Vicesimussextus, quod intelligentia motrix cœli influit animam rationalem sicut corpus cœli influit in corpus humanum. Error.

Vicesimusseptimus, quòd cogitationes nostræ intellectuales & molitiones nostræ interiores immediate causantur à cœlo & quòd per aliquam traditionem magicam tales possint sciri, & quod per illam de eis certitudinaliter iudicare sit licitum. Error.

Vicesimusoctauus articulus, quòd per quascunque artes magicas possimus deuenire ad visionem diuinæ essentiæ, vel sanctorum spirituum. Error.

Acta sunt hæc & post maturam crebramque inter nos & deputatos nostros examinationem, conclusa in nostra congregatione general Parisijs apud Maturinū de mane super hoc specialiter celebrata. Anno Domini M. CCCXCVIII. die 19. mensis Septembris. In cuius rei testimonium sigilum dictæ facultatis præsentibus literis duximus apponendum.


Originale huius determinationis est sigillatum magno sigillo facultatis Theologicę Parisijs.


FINIS.[300]

Marginalien

1 Wie zusehē im Buch de Præstigijs.


2 Lib. 3 & 4. de Præstigijs.


3 Wer ein Impostor heisse.


4 lib. 1. de abditis rerum causis.


5 in Libro


6 Steganographia Trithemij.


7 Nicephorus Calisthus lib. 10.


8 Bäpst seind Zauberer.


9 Besehe Petrum. Marmor in Flagello Maleficorum: von diese Diabologi.


10 lib. 2. ca. 5. de Præstigijs.


11 lib. 2. ca. 5. de Præstigijs.


12 in Elogijs.


13 Von Cornelij Agrippe schwartzen Hund.


14 lib. 3. ca. 35. heißt zu Teutsch mein Ehrwürdiger Preceptor seliger gedächtnuß.


15 Agrippe schlüssel zur verborgenē oder verschlos senen Philosophi.


16 Exod. 2.


17 Habacuc 3. Michea 5. & lib. 4. Reg. ca. 9. Et lib. 2. paralip. Cap. 33. Esaia. 47. Hiere. 27. Daniel. 2. Nahum 3.


18 l. 1. par. medicos ff. de varijs cognit.


19 Vom Hippomane such auch droben.

Zäuberei vō Wassersteltzen.


20 Zauberpfeiffen.


21 In libro de morbo sacro.


22 Gesatz von Kinder Opffern.


23 Vnderscheid zwischen Gifft vnd Zauberwerck.


24 In Libro περὶ τῶν ἀναφερομένων ἐνσἴδει νόμων.


25 In libr. Odyss. 13. numer. 33. Vide Dion Chrysostomū in Lybica fabula, in vita Apolonij.


26 Mörfinnen sind Lamiæ.


27 Eben wie erlich die betriegend Schlang im Paradeyß mahlen.


28 [Threnor. 4.]


29 in illud Horatij Neu pransæ Lamiæ.


30 Apud Eustachium in Odyss. lib. 13.


31 Der Sathā speißt seine burst mit Menschen Blut.


32 Leuit. 17.


33 lib. 3. Morenebocim. Brauch der Heydnischē Opffer zechen.


34 Leuit 19.


35 Nahum. 3.


36 Das erste gifft sol von Babel kommen.


37 Chaldeer sind die ersten Zauberer gewesen.


38 lib. de diuinat.


39 l. nemo C. de mathe.


40 Daniel. 2. Esa 47. 1. Reg. 18.


41 Woher das Sprichwort erwachsen / Du bist ein Samaritaner vnd du hast den Teuffel Jahun 8. Exod. 21.


42 Mehr Zauberin gibts dann Zauberer.


43 libr. Pìrko aboth.


44 Plin. lib. 25. cap, 11.


45 Quintil. in Declamat.


46 Was die Vrsach daß die Weiber ehe in Zauberey gerahten dann die Männer.


47 Tacitus li. 14.


48 Plato macht auß den Weibern halb Menschen vnnd halb Vieh.


49 Warumb die Männer witziger seind dann die Weiber.


50 lib. 2. c. 4. & 8. & 34. lib. 5. cap. 9 de præstigijs sæpè alibi.


51 Ob die Hechsen auß / Melancholey betroge.


52 In der Epistel Jacobi. 2. Cap.


53 Kein Weib stirbe von Melancholey vnd kein Mann vor freuden


54 Bezeugts Plinius im 7. Buch. Valerius Max. vnnd Solinus.


55 in libr. de atrabile.


56 in libre 1. ἐπιδημιῶν vel de popularib. morbis.


57 In libr. de Venæ sectione.


58 In lib. de morbo sac.


59 Aristot. in Proble. sect. 30. princ.


60 Lob der Melancholischen Complexion.


61 c. 4. etc. vlt. de Lamijs


62 cap. 24. de Lamijs.


63 lib. 3. c. 59. de Præstigijs


64 Exod. 7. & 8. & 9. & 21 Leuit. 19. & 20. Deut. 18. 2. Reg. 9. & 21. & 23. 2. Paral. 33. Esa. 8. & 34. & 47. Danie. 2. Miche 3. & 5. Ezech. 13. Iere. 19. 23. 27. & 50. Actor. 16. Nahum. 13.


65 Num. 23.


66 Deut. 18.


67 Leuit. 20.


68 lib. 3. morenebocim.


69 Itē 14. & 15.


70 Ierem. 50.


71 Micheæ 5.


72 lib. 7. ca. 1. de Præstigijs. & lib. de Lamijs. cap. 5.


73 D. Weier ist ein böser. Dialecticus.


74 lib. 6. Topicorum.


75 lib. cap. 2.


76 Ein Register voll Teuffel.


77 in Maleo malificarum.


78 lib. de Læmijs cap. 7.


79 in Tusculan quæst.


80 lib. 2 de Anima.


81 lib. de anima.


82 lib. περὶ ἁποχῆς τῶν έμψὺγων.


83 lib. de misterijs.


84 Von Natur vnn Cörpern der Engeln vnd Geister


85 l. περὶ τῶν σκλελουτων γρησσηῥιειν.


86 nutu ff. de lega.


87 lib. 2. ca. 2.


88 lib. de Lamijs, cap. 16. & libr. 3. de Præstigijs. ca. 12. & lib. 4. cap. 14.


89 lib. 3. & 4. de Præstig.


90 in lib. de Lamaijs.


91 lib. de sortilegijs.


92 Daher nennē die Teutschen die Hechsen Teuffelsbraut.


93 Diuus ff. de off. Præsid. l. pœna. par. sane. ff. de parricid.


94 Ein Hebamm bringet 41. Kindbetter kindlein vmb.


95 Kinderschmaltz.


96 Gabelschmär.


97 Einschläffende Kreuter.


98 Waher der Schlaff komm.


99 Im Cap. von der verzuckung.


100 Aristot. lib. 2. de Anima. Σῶμος est Σῶμα.


101 lib. 7. de Rep. Platonis


102 In Romul.


103 Ploti. lib. de anima.


104 Pli. lib. 7.


105 Aug. lib. 10. & 21. de Ciuitate Dei.


106 Thom. in secunda 2. q. 95. art. 5. tit. de super stit. & in tract. 1. part. q. 8. & tit. de miracul. q. 16. artic. 5. & 6. de dæm.


107 Bonauen. in lib. 3. sent. disti. 19. q. 3.


108 Grill. lib. 2. de sor. cap. 2.


109 lib de Lamijs capit. 3.


110 Ambro, in Hexamero. Ireneus, Eusebius Clemens in itinerario Hæges. lib. 3. de excid. Hiero. ca. 2. Niceph. lib. 2. hist. Eccles. ca. 27. Fulg. lib. 8. cap. 11.


111 lib. de præstigijs.


112 Seltzame frembde Himmelfahrt.


113 Hugon. Floria cons. historia.


114 lib. 2. ca. 12. de Præstigijs. pagin. 6.


115 Königs Francisci Herrlein will ein Zauberer auß der Gefängnuß in Hispanien durch die lüfft inn Franckreich führen.


116 lib. 2. ca. 13. de Præstig.


117 Samuel. lib. 1. lib. 2.


118 lib. 6. ca. 15. de Præstig.


119 l. adigere. pa. quamuis. ff. de iure patronat.


120 l. conditionis pupillus. prin. ff. de cōdit. & demonst. l. penultim. ff. ex quibus causis maio.


121 Von dern / die den säugenden die Milch nam.


122 Von einer so die Kindergeburt hindert.


123 Alexand. consil. 128. lib. 1. Alciatus.


124 in l. si stuprum: ff. de adult. cum simil.


125 [Galen. lib. de placitis. Hippocratis.]


126 l. metum ff. de eo quod metus causa.


127 l. Diuus ff. ad l. Cornel. de sicar. l. aut facta. De pœnis. l. verum ff. de iniur.


128 Arg. l. qui mihi ff. de donat.


129 cap. 22.


130 l. nō solum par. mandatum de iniur. l. qui mihi bona. par. qui iussu. ff. de acquir. hæred. & ibi. Bart.


131 l. si quis non dicā rapere, C. de Episc. & lbi Bald. Angel. Salic.


132 Ezech. 21. l. crimen patronū C. de pœnis l. sancimus eod.


133 Exod 15. 32. Leuit. 20. 26. Num. 11. 25. Deut. 29. 33. Iosus 7. 23. 1. Sam. 24. 2. Reg. 13. 2. Paral. 12. 28. 29. 26.


134 l. Hermaphroditus ff. de statu homi


135 l. item Labeo: parag. si quis astrologos ff. de iniur.


136 l. eorum l. multi. l. nemo aruspicem, et toto Tit. C. de Maleficis.


137 [l. eorum l. multi. l. nemo aruspicē, & toto Tit. C. de Maleficis.]


138 lib. 5. c. 4. 5. 6. 7. 9. 10. 11. 12. 14. 15. 17. 18. 21. 25. de præstigijs.


139 Agrippa widerrufft sein Zauberbuch / von verborgener Philosophey.


140 lib. 6. cap. 24. De præstigijs.


141 Cap. vltimo De Lamijs.


142 Gantz Italien mit Zaubern besetzt.


143 Ein Zauberer kan allzeit das weiter auß seiner Pfarr vertreiben.


144 Samuel 2


145 Augen verblender sein zutödten.


146 Bettbuch gaugelt einer zū Kartenspiel.


147 Zerrissene Menschen wider zusammen flicken. Hauwagen verschluckē.


148 lib. 1. cap. 12. De prastigijs.


149 Ein frembde lebendige Schelmē Ketten.


150 Ein Messer auß eins Maidleins Bauch gezogen /verwundt sie doch nicht.


151 lib 4. cap. 9. de præstig.


152 Θαυματουργοὶ.


153 Gauckeler werdē leidlich Zauberer.


154 lib. de specialib. legib.


155 Von der Lycantropet.


156 August. lib. 18. cap. 18. de Ciuitate Et in lib. de Spiritu & litera cap. 26.


157 Jobs History.


158 Nabuchodonosors verwandelung.


159 lib. de lamijs cap. 16. & li. 1. de præstig. cap. 34.


160 16. q. 5.


161 lib. 3.


162 Arist. lib. 3. & 5. φυσυκεῖς ἀκρο ὰσεως.


163 Dist. 7. art.


164 im 3. Buch


165 Plin. 11. c. 45. Vber sechs tag kan keiner den hunger außstehn:


166 Hippocr. lib. de carnib.


167 Droben im 2. B. am 6. Cap.


168 Aristot. in Libris de ortu & interitu.


169 1. lib. 1. φυσικῆς ἀαρη άσεως.


170 Clemens in Itinerario.


171 lib. de sortileg. section 7. Num. 24.


172 cap. 16. de Lamijs.


173 Vom schnellen vmmlauff deß Himmels.


174 20081: 36145800.


175 245991440.


176 11160.


177 Leo Hebræus, lib. 2.


178 1706155.


179 cap. 8. De Lamijs.


180 Teuffel heißt die Hechssen bilder stürmē.


181 De Sathanæ Stratagematis Liber.


182 Gnostici Magi. Zauberisch Machtmal. t


183 Darumb mußten die Fröschē ein Stocken haben /zur straff. dz sie das Plöchlein verachtetē / wechs sie für jhren König hielten.


184 Baruch. 6.


185 in prima secundæ, q. 19. ad 5.


186 in lib. Retractationū.


187 Deß Teuffels weg / die Leut zur Abgötterey zu bringen. Götzen anbetten ist grösserer Grewel als Vieh vnnd Thier anbetten.


188 Zäuberische Schützen.


189 Zauberisch Pfaffen taufen Krottē.


190 lib. 2. de sortilegijs ca. 5. nu. 11.


191 Tauff der Bildlein. Warumb der Teuffel die Geystlichē gerne sich hencker


192 In l. ex senatusconsulto, ff. de sicarijs.


193 Inn der Meß siehet einer vber 25. Meilen.


194 Alte Schuh preseruierē für Zauberey.


195 Wüst schuh bedeuten Sünd.


196 Idolatria est auersio a Creatore ad Creaturam.


197 August. lib. 10. & 21. de ciui. Dei Thomas in secunda, secundæ, qu. 95. art. 5. tit. de superstitio. & in tract. 1 par. q. 2. & tit de mirac. q. 18. art. 5. tit. de dæmon. Bonauentura in 3. sent. dist. 19. q. 3. Sprenger in maleo malefic. Paulus Grillan. lib. 2 de sortileg.


198 Vor Tisia dem Discipel / vnd Corace seinem Lehrmeister.


199 Gott strafft die Sünd / ob er sie wol verzeihet. Exod. 34.


200 Bezeugt Plutarchus in Apopheg


201 l. penul. C. de malef.


202 l.' conueniri. de paćt. dota. l. si maritus par. legis de adul. l. ita vulneratus. ff. ad l. Aquiliam.


203 c. 24. de La mijs. col. 6. num. 10.


204 Exod. 19.


205 Exod. 22.


206 Deut. 18.

Leuit. 20.


207 Hierem. 25.

Quelle:
Bodin, Jean: DE MAGORUM DAEMONOMANIA. Vom Außgelassnen Wütigen Teuffelsheer Allerhand Zauberern / Hexen vnnd Hexenmeistern / Vnholden / Teuffelsbeschwerern / [...] durch [...] Johann Fischart [...] in Teutsche gebracht [...]. Straßburg 1591.
Lizenz:

Buchempfehlung

Mickiewicz, Adam

Pan Tadeusz oder Die letzte Fehde in Litauen

Pan Tadeusz oder Die letzte Fehde in Litauen

Pan Tadeusz erzählt die Geschichte des Dorfes Soplicowo im 1811 zwischen Russland, Preußen und Österreich geteilten Polen. Im Streit um ein Schloß verfeinden sich zwei Adelsgeschlechter und Pan Tadeusz verliebt sich in Zosia. Das Nationalepos von Pan Tadeusz ist Pflichtlektüre in Polens Schulen und gilt nach der Bibel noch heute als meistgelesenes Buch.

266 Seiten, 14.80 Euro

Im Buch blättern
Ansehen bei Amazon

Buchempfehlung

Geschichten aus dem Sturm und Drang II. Sechs weitere Erzählungen

Geschichten aus dem Sturm und Drang II. Sechs weitere Erzählungen

Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.

424 Seiten, 19.80 Euro

Ansehen bei Amazon