81. Van einem groten Kukuk.

[233] Aus dem Wegekörter. 1592.


Nicht vern van Justingen dar licht ein Dörp, dat heth Mundingen; darsülwest wanden in olden Tyden gude, frame und redelike Lüde. Dersülwen Börger einer redt einmal na Ehingen up ein Market, und im Tohusridende sach he in der Mundinger Veldscheidinge einen frömden Kukuk up einem Bome, mit erem gemenen Kukuk einen Schermetzel holdende, wente se hadden rede eine gude Wile van twen Bömen wedder einander gekukuket.

Do öwerst de strytbar Bur van Mündingen sülkes sach, dat ein frömet Kukuk dem Mündinger mit Ropende awerlegen was, by föfftein-, sessteinmal mehr kukukede als ere Kukuk van Mündingen, wart he törnig, steg van synem Perde aff, steg up den Bom to synem Kukuk und halp dem Kukuk ropen, so lange, dat de frömde Kukuk wiken möste und awerwunnen was.

Dewile öwerst disse Bur up dem Bome synem Kukuk striden halp jegen den andern, so quam ein Wulf und frat em syn Perd under dem Bome; noch wolde he nich heraff, eer dat de frömde Kukuk gar awerwunnen was. Des möste he darna to Vote to Hus gahn. So balde he to Hus quam, leth he de Gemene tohoperopen, vortellede en, wat he van wegen des gemenen Nüttes vor Ehr und Rohm mit der Justinger Kukuke begahn hedde, nömliken dat he erem gemenen Kukuke jegen der van Justinger Kukuk Hülp und Bystand gedahn hadde. Darjegen öwerst hebbe he nicht einen geringen Schaden entfangen,[233] wente dewile he im grötesten Ernst und Handel mit dem frömden Kukuk gewest, so sy em syne gude Griseke, de he mannig Jahr gehat hadde, van einem Wulwe gefreten worden. Sülkes wolde he en angetöget hebben, yfft se em to einem andern Pagen wedder helpen wolden.

Do nu de Schulzgerichte und de Gemene to Mündingen eres Mitbörgers Rede vornamen, hebben se vor unbillik geachtet, so einer, de so flytigen und ernstlik der ganzen Gemenen Wolfart, Ehre und Fryheit bedenket, derhalwen scholde Schaden liden. Darup hedden se eindrechtiglik beslaten und geordnet, dat em ut gemenen Vorrade ein ander Perd gekofft schold werden, dewile he sik der Gemene halwen so ernstliken geholden. So is desülwe ernsthaftige Bur darna seer hoch by en geholden und de Kukukridder genömet worden.

Quelle:
Carl und Theodor Colshorn: Märchen und Sagen, Hannover 1854, S. 233-234.
Lizenz:
Kategorien: