[Keen Graff is so breet un keen Müer so hoch]

[324] Keen Graff is so breet un keen Müer so hoch,

Wenn Twee sik man gut sünd, da drapt se sik doch.


Keen Wedder so gruli, so düster keen Nacht,

Wenn Twee sik man sehn wüllt, so seht se sik sacht.


Dat gift wul en Maanschin, dar schint wul en Steern,

Dat gift noch en Licht oder Lücht un Lantern.


Dar finnt sik en Ledder, en Stęgelsch un Steg:

Wenn Twee sik man leef hebbt – keen Sorg vœr den Weg.

Quelle:
Klaus Groth: Quickborn. Volksleben in plattdeutschen Gedichten, Berlin 1968, S. 324-325.
Lizenz:
Kategorien:
Ausgewählte Ausgaben von
Quickborn
Quickborn
Klaus Groth's Gesammelte Werke: Erster band. Quickborn
Quickborn: Volksleben in Plattdeutschen Dichtungen Ditmarscher Mundart, Volume 2 (German Edition)