44.
Grab-Schrift/ der Jungfrawnschafft

[58] Das an sich selbst nichts ist/ vndt ander herlich macht:

Das man vor köstlich schätzt/ vndt niemand doch beschawet;

Das baldt verlohren wirdt/ in dem es wirdt vertrawet

Das/ wen es einmal hin nicht mehr wirdt wiederbracht:

Das/ wer es krigt nicht hatt/ vndt doch für trefflich acht.

Das häuser wen es fält vndt gantze länder bawett.

Ob gleich für dessen fall den zarten Nymphen grawett[58]

Ist ohne schwerdt im kampf erlegt vergangne nacht.

Das keinen leib nicht hatt/ vndt doch durch grimme wunden

Im schweis vndt blutt verschmacht: wirdt nun es ist gefunden

Mitt threnen/ voll von lust ins sanffte grab versetzt/

Aus dehm es wieder blüht/ die die es itzt noch haben

Die wolten es woll auch nach gleicher art vergraben

Ob woll sein vntergang (sagt ob es waar) verletzt.

Quelle:
Andreas Gryphius: Gesamtausgabe der deutschsprachigen Werke. Band 1, Tübingen 1963, S. 58-59.
Lizenz:
Kategorien:
Ausgewählte Ausgaben von
Sonette
Frühe Sonette (Neudrucke Deutscher Literaturwerke)