Online-Bibliothek

624. Warum de Swien ümmer inne Grund wrœten.

[486] En ole Hex un twee moje Meidjes (schmucke Mädchen) kregen en Kook (einen Kuchen) to Füer. As de Kook half gar is, geit de Kook weg. As he nu en Enden kweem, do kweem em en Haas to möt (entgegen). Do sä de Haas: »Kook, w'nęm wullt der hen, Kook?« Do sä de Kook: »Ik sün (ich bin) ęwen twee moje Meidjes un en ool Hex entlopen, ik entloop di, Haas Wippsteert, ook wul.« Do fangt de Haas ook an to lopen, fallt um un blifft dood. Un de Kook gung wider.

As de Kook nu wedder en Enden henkweem, do kweem em de Voß to möt. Do sä de Voß: »Kook, w'nęm wullt der hen, Kook?« Do sä de Kook: »A, ik sün ęwen twee moje Meidjes un en ool Hex un en Haas Wippsteert entlopen, ik entloop di, Voß Dicksteert, ook wul.« Do fangt de Voß an to lopen, fallt um un blifft dood. Un de Kook gung wider.

As de Kook nu wedder en Enden henkweem, so kweem em en Rick (Reh) to möt. Do sä dat Rick: »Kook, w'nęm wullt der hen, Kook?« Do sä de Kook: »A, ik sün ęwen twee moje Meidjes un en ool Hex, un en Haas Wippsteert, un en Voß Dicksteert entlopen, ik entloop di, Rick Blixsteert, ook wul.« Do fangt dat Rick an to lopen, fallt um un blifft dood. Un de Kook gung wider.[486]

As de Kook nu wedder en Enden henkweem, do kweem em en Koh to möt. Do sä de Koh: »Kook, w'nęm wullt der hen, Kook?« Do sä de Kook: »Ik sün ęwen twee moje Meidjes, un en ool Hex, un en Haas Wippsteert, un en Voß Dicksteert, un en Rick Blixsteert entlopen, ik entloop di, Koh Swippsteert, ook wul.« Do fangt de Koh an to lopen, fallt um un blifft dood. Un de Kook gung wider.

As de Kook nu wedder en Enden henkweem, do kweem em en ool Sœg (Sau) to möt. Do sä de Sœg: »Kook, w'nęm wullt der hen, Kook?« Do sä de Kook: »A, ik sün ęwen twee moje Meidjes, un en ool Hex, un en Haas Wippsteert, un en Voß Dicksteert, un en Rick Blixsteert, un en Koh Swippsteert entlopen, ik entloop di, ool Sœg, ook wul.« Un as de Kook dat seggt harr, gung de Kook na de Grund rin. Do fangt de ool Sœg an to wrœten (wühlen) un wull em der herut hebben, kunn em awers nich krigen. Un vun disse Tied an wrœten de Swien noch all inne Grund un wüllen de Kook herut söken, hebbt em awer noch nich wedder funden.

In der Mundart der im Kronprinzenkooge bei Marne in Süderdithmarschen wohnenden Ostfriesen. Das Märchen ist auch sonst in Dithmarschen bekannt und eine zweite Relation aus Meldorf diente zur Ergänzung eines richtigen Reimworts.