ὑπάτωρ ἐξουσία, ἡ , potestas consularis , auf Münzen aus späterer Zeit, z. B. aus Smyrna, Mion. S . VI, 357.
ὑπατικός , 1) vom Consul, zum Consul gehörig; Plut. Cam . 1; Luc . u. A. – 2) der Consul gewesen ist, consularis, Plut .
ὑπατήϊος , consularisch, Nonn. D . 41, 366.
ἀνθ-ύπατος , ὁ , Proconsul, Pol . 21, 8; Dion. Hal . auch adj ., ἐξουσία, ἀρχή , 9, 16. 11, 62, Proconsulargewalt.
ἀνθ-υπατικός , proconsularisch.