aurīga , ae, m., in der Vulgärspr. ōrīga , ... ... Verg. Aen. 12, 918: u. (bilbl.) velut auriga rectrixque membrorum anima, Col. 3, 10, 9. – bes. der Wettrenner, ...
cōn-fīo , fierī, als passive Nbf. zu conficio, I ... ... res sine sanguine confieret, Balb. in Cic. ep.: postquam id difficilius confieri animadvertit, Caes.: spisse ut videantur omnia ei confieri, Pacuv. fr.: nunc quā ...
cachry , yos, n. (κάχρυ) u ... ... no. 5. Plin. 24, 101. Scrib. 166, 170, 255: cachry animatum, Scrib. 70. – / Verderbte Nbf. cacrium, Plin. Val. ...
com-pōno , posuī, positum, ere, zusammenlegen, -setzen, ... ... Abl., exercitus eius compositus ex variis gentibus, Sall.: genus humanum ex corpore et anima compositum est, Sall. – So nun α) als mediz. t ...
con-icio (cō-icio), iēcī, iectum, ere (con u ... ... – teils (durch Verwandlung) in eine Gestalt, animus domicilia mutet ad alias animalium formas coniectus, immer wieder in andere Tiergestalten gesteckt, versetzt, Sen. ep ...
1. com-paro , āvī, ātum, āre, beschaffen, ... ... Liv.: milites ad resistendum, Nep.: manum in ultionem domini, Suet.: illa (animalia), quae vel scindendo solo vel maturando itineri comparamus, Ps. Quint. decl. ...
af-ficio (ad-ficio), fēcī, fectum, ere (ad u ... ... 1, 79: Syracusanam civitatem, ut abs te affecta est, ita in te esse animatam videmus (im Doppelsinn = behandelt u. = gestimmt), Cic. Verr. ...
2. comparo , āvī, ātum, āre (compar), gleichs. ... ... drücken, Plaut. asin. 668. – ut inter ignem et terram aquam deus animamque poneret eaque inter se compararet et proportione coniungeret, Cic. Tim. 15: comparari ...
... (selten) mentem advertere (zsgzg. animadvertere, w. vgl.) = den Sinn-, die Gedanken-, die ... ... paucis, adverte, docebo, Verg. – β) animum advertere (zsgzg. animadvertere, w. vgl.) = (infolge des Aufmerkens) etw. bemerken ...
calidus (zsgzg. caldus), a, um, Adi. m. ... ... Tunis, j. Hammam Gurbos, Liv. 30, 24, 9. – b) animalisch: corpus, Cels. u. Curt.: manus, Cels.: iecur, Frontin.: ...
con-dōno , āvī, ātum, āre, jmdm. etw. ... ... .: malefacta libidini alterius (Ggstz. sibi nullius delicti gratiam facere), Sall.: suam animadversionem et supplicium remittere alci et c., Vatin. in Cic. ep. – ...
as-sīgno (ad-sīgno), āvī, ātum, āre, I) ... ... zuweisen, zuteilen, bestimmen, munus humanum a deo assignatum, Cic.: quibus (animalibus) rerum natura caelum assignaverat, Plin.: id quemque habiturum, quod proximae lucis assignatura ...
1. canālis , is, Abl. ī, m. u. ... ... , 10. – IV) als t. t. der Anatomie, can. animae, die Luftröhre, Plin. 8, 29: recta tenuataque cervix (vulvae), ...
1. col-ligo , āvī, ātum, āre (con u. ... ... (Ggstz. solvere, dissolvere), omne colligatum solvi potest, Cic.: colligata corpora vinculis animalibus, die mit beseelten Bändern zusammengehaltenen, Cic.: bitumen vulnera colligat (bindet), ...
cōn-sors , sortis, Abl. sorti u. (subst.) ... ... , Lucr.: tecta, Verg.: casus, Prop.: caro c. et coheres (sc. animae), Tert. de res. carn. 7: mit Dat., studiis c. ...
canōrus , a, um (canor), wohltönend, melodisch, harmonisch, ... ... voce canorus, Spart. Sev. 19, 9. – b) v. Tieren: animal (gallus), Cic.: aves, Verg.: aviculae, Apul.: ales, v. Schwan ...
cōnexio , ōnis, f. (conecto), I) die Verknüpfung ... ... Paul. ex Fest. 35, 13. Chalcid. Tim. 283 u. 306: animae et corporis nostri, Ambros. in psalm. 118. serm. 7. § 7 ...
cohērēs , ēdis, c, der Miterbe, L. ... ... . 31, 8: u. als fem., caro consors et coheres (sc. animae), Tert. de res. carn. 7: gentes esse coheredes promissionis eius, Vulg ...
con-tineo , tinuī, tentum, ēre (con u. teneo), ... ... eig.: α) Lebl.: aquam, Caes.: ora frenis spumantibus, Phaedr. – animam in dicendo, Cic.: spiritum, Cels.: spiritum diutius, Cels.: spiritum in natando ...
con-tendo , tendī, tentum, ere, anspannen, I) ... ... Sich-Messen mit phys. od. geistigen Kräften, neque inter se contendant viribus (animae), Lucr.: c. contra vim gravitatemque morbi, Cic.: patĕre igitur rationem meam ...
Buchempfehlung
Die frivole Erzählung schildert die skandalösen Bekenntnisse der Damen am Hofe des gelangweilten Sultans Mangogul, der sie mit seinem Zauberring zur unfreiwilligen Preisgabe ihrer Liebesabenteuer nötigt.
180 Seiten, 9.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro