cōnstitūtor , ōris, m. (constituo), der Aufsteller, legis, Quint. 3, 6, 43: rerum omnium deus, Lact. 3, 9, 10: deus machinator constitutorque rerum, Lact. 4, 6, 1: pater rerum ac dominus, ...
in-vīsibilis , e, unsichtbar (Ggstz. v isibilis), foramina, Cels. praef. p. 3, 27 D.: deus, Lact.: res, Macr.: gomphi, Chalcid. Tim.: coniunctiones, die Atome, ...
prīmipotēns , entis (primus u. potens), der erste an Macht, deus, Ps. Apul. Ascl. 26.
in-contiguus , a, um, unberührbar, deus, Arnob. 7, 3.
in-verēcundus , a, um, unsittsam, unbescheiden, unverschämt, ohne Scheu und Scham, schamlos, rücksichtslos, deus (v. Bacchus), der schamlose (der alles ausplaudert), Hor.: animi ingenium, Poët. bei Cornif. rhet.: animus, Sall. ...
fraudulentus , a, um, PAdi. (fraus), betrügerisch, gaunerisch, ... ... Cic.: calliditas, Gell.: fraudulente (Vok.)! Plaut. – Compar., tanto fraudulentior deus vester, qui etc., Tert.: Superl., ex bonis pessimi et fraudulentissimi fiunt, ...
īn-fōrmābilis , e, der keine (andere) Gestalt annimmt, deus, Tert adv. Prax. 27.
circumspector , ōris, m. (circumspicio), einer, das Umschau hält, der Wächter, Vulg. Sirach 37, 18: deus, der alles sieht, ibid. 7, 12.
innōminābilis , e (in u. nomino), unnennbar, deus, Apul. de dogm. Plat. 1, 5 (bei Tert. adv. Valent. 37 zw.).
ultrā-mundānus , a, um, jenseit der Welt, überweltlich, deus ille summus, Apul. de Plat. 1, 11: pater, Mart. Cap. 2. § 185.
in-commūtābilis , e, unveränderlich (Ggstz. commutabilis), verbi principia, Varro LL.: hic rei publicae status, Cic.: eadem ordinis ratio, Boëth.: consilium, Augustin.: deus simplex et incomm., Augustin.
penetrābiliter , Adv. (penetrabilis), durchdringend, deus pen. videt, durch u. durch, Gregor. in Tob. 25, 11.
scalpo , scalpsī, scalptum, ere (griech. σκάλοψ, Maulwurf, ... ... Plin.: vetuit in gemma se ab alio scalpi, quam a Pyrgotele, Plin.: lapideus deus caeditur, scalpitur, Min. Fel.: duriori tanta inest vis, ut aliae gemmae ...
2. do , dedī, datum, dare (altind. dádā-ti ... ... non est, quae prima iratum ventrem placaverit esca, Hor.: sed tamen iste qui deus sit, da nobis, Verg.: da, dea, quem sciter, Ov.: nunc ...
2. ad (altlat. ar, w.s., urspr. ... ... (Ggstz. in m. Akk.; vgl. Sen. ep. 73, 16: deus ad homines venit : immo, quod est propius, in homines), I) ...
1. in , Praepos. mit Acc. = είς, u ... ... zur Angabe der Bewegung: ad urbem vel potius in urbem exercitum adducere, Cic.: deus ad homines venit, immo, quod propius est, in homines, Sen.: in ...
3. ne , als enklitisches Fragewort, wird dem Worte angehängt, ... ... a) wiederholt, ob... ob, ob... oder, monstrumne deusne ille sit ignorans, Ov.: quid refert clamne palamne roget, Tibull.: incertus, ...
1. quī , quae , quod , I) Pron. interrog ... ... ein, -eine, -ein, etwa ein, eine, -ein, nisi qui deus subvenerit, wenn nicht etwa ein Gott usw., Cic.: si qui rex, ...
ita , Adv. (zum Pronominalstamme i, vgl. is; ... ... = und so, und demnach, virtus autem actuosa et deus vester nihil agens: expers virtutis igitur: ita ne beatus quidem, Cic.: si ...
sīc , Adv. (von der Wurzel i [wovon auch ... ... daß usw.... so gewiß, quoque minus dubites, sic has deus aequoris artes adiuvet, ut nemo iam dudum litore in isto constitit, Ov. ...
Buchempfehlung
In ihrem ersten Roman ergreift die Autorin das Wort für die jüdische Emanzipation und setzt sich mit dem Thema arrangierter Vernunftehen auseinander. Eine damals weit verbreitete Praxis, der Fanny Lewald selber nur knapp entgehen konnte.
82 Seiten, 5.80 Euro