inquilīnus , ī, m. (= incolinus, v. incolo), ... ... 959;ικος), der Insasse, Mieter (Ggstz. dominus, der Eigentümer), A) im allg., Cic. u.a.: ...
grātificus , a, um (gratus u. facio), I) ... ... 10, 114), pectus, Paul. Petr. vit. S. Mart. 2, 716: dominus, Porphyr. paneg. ad Constant. 1, 6: gratifici sunt oculi Iudae ex ...
dominaedius , iī, m. = dominus aedium, der Hausherr, Hauswirt, Paul. Nol. 29, 13 u.a. – Synkop. domnaedius, Corp. inscr. Lat. 6, 9274. Augustin. enarr. in psalm. 38, 21 u. c ...
cōnstitūtor , ōris, m. (constituo), der Aufsteller, ... ... 10: deus machinator constitutorque rerum, Lact. 4, 6, 1: pater rerum ac dominus, constitutor moderatorque cunctorum (v. Gott), Arnob. 3, 2: c. ...
quā , Adv. (als Abl. v. qui, quae ... ... sowohl... als auch, qua virum qua uxorem di vos perdant, Plaut.: qua dominus qua advocati, Cic.: qua nobilitate gentis qua corporis magnitudine, Liv.: qua corporis ...
... Abl., quaeris a me, cur deus dominus mannā pluerit populo patrum? Ambros. epist. 64, 1: m. ... ... exod. 9, 18: nubes pluant iustum, Vulg. Isai. 45, 8: Dominus pluit super Sodomam et Gomorrham sulphur et ignem a Domino de caelo, ...
volvo , volvī, volūtum, ere (altind. válate, dreht ... ... durchlaufen lassen, umrollen lassen, umrollen, quo cursu properat saecula volvere astrorum dominus, Sen. poët.: pronos v. menses (von der Mondgöttin), Hor.: ...
domus , Genet. domūs u. (doch klass. nur als ... ... sich gewöhnlich noch einen Lustgarten [viridarium] hat), domus et insulae, Tac.: dominus domus, Vulg.: domus meretricia, Ter.: urbana, Stadtgebäude, Vitr.: domus ...
umbra , ae, f., der Schatten, I) ... ... . Geistern, Gespenstern, Suet.: umbrae silentes, Schatten, Unterwelt, Verg.: umbrarum dominus od. rex, Pluto, Ov.: ire per umbras, in die ...
gūsto , āvi, ātum, āre (altind. jušátē, genießt, griech ... ... illo panem gustare potui, non si me occīdisses, Petron.: quantulum ex ista fera dominus gustat? Sen.: ex quo (fonte) pecus nullum gustat, Vitr.: g. ...
cōmis (altl. cosmis), e, Adi. m. Compar. ... ... Ggstz. severus, asper), a) v. Pers.u. deren Gesinnung usw., dominus, Cic.: animus, Ter.: ingenium, Nep. – Pylius orator eloquio comis, ...
1. cēnseo , suī, sum, ēre ( oskisch censaum = ... ... aiebat, Apul. met. 5, 26 extr.: hoc enim nomine censebatur iam meus dominus, ibid. 8, 25 extr. – censeri de alqo, als zu jmd ...
brevis , e (βραχύς), kurz, ... ... kurze Zeit blühende, Hor.: osculum, flüchtiger Kuß, Tac.: assensus, Tac.: dominus, eine kurze Zeit lebender, Hor.: scias nec gratius quicquam decore nec ...
crūdus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... crudior venisset, Cic.: Roscius crudior fuit, Cic.: quantulum ex ista fera periculose capta dominus crudus aut nauseans gustat? Sen.: u. so bos cr., die ...
factio , ōnis, f. (facio), I) das Machen ... ... , sed paene etiam in singulis domibus factiones sunt, Caes.: ut exsistat ex rege dominus, ex optimatibus factio (Oligarchie), Cic.: u. so triginta illorum ...
īnsula , ae, f. (viell. aus *en salo, ... ... v. mehreren derartig zusammenstehenden Häusern, insofern sie einem Herrn (insulae dominus) angehörten, Cic. Cael. 17. Suet. Caes. 41, 3: ...
rēctor , ōris, m. (rego), der Lenker, Leiter ... ... custos rectorque, Plin. ep. – v. lebl. Subjj., animus ille rector dominusque nostri, Sen.: rector nostri animus, Apul.: iudicis vultus saepe ipse rector est ...
nauseo (nausio), āvī, ātum, āre (nausea), I) ... ... (Ekel) empfinden, sich erbrechen wollen od. müssen, kotzen, dominus crudus ac nausians, Sen. ep. 89, 22: ructans et nauseans, ...
scando , scandī, scānsum, ere (altind. skándati, schnellt, ... ... titulos et avitae laudis honores, Auct. pan. in Pis.: timor scandit eodem quo dominus, Hor. – II) tr. besteigen, ersteigen, a) eig ...
cōnsulo , suluī, sultum, ere (vgl. cōnsul, cōnsilium), ... ... ergreifen, verfahren, α) ganz absol., si od. quod si dominus non consuluerit (Maßregeln ergreift), Sulp. Sev. chron. 1, 18. ...
Buchempfehlung
Das 1663 erschienene Scherzspiel schildert verwickelte Liebeshändel und Verwechselungen voller Prahlerei und Feigheit um den Helden Don Horribilicribrifax von Donnerkeil auf Wüsthausen. Schließlich finden sich die Paare doch und Diener Florian freut sich: »Hochzeiten über Hochzeiten! Was werde ich Marcepan bekommen!«
74 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro