murmuro , āvī, ātum, āre (murmur), murmeln, brummen, ... ... contra Moysen, Vulg. – b) v. der Nachtigall, interdum et secum ipse murmurat (sonus), Plin. 10, 82. – II) v. Lebl., ...
dē-color , ōris, Adi., was die natürliche Farbe verloren hat ... ... , Iuven.: dies, Amm.: alga, Auson. – m. Abl., decolor ipse suo sanguine Rhenus, Ov. – b) übtr.: deterior paulatim ac decolor ...
dictāta , ōrum, n. (dicto), a) vom Lehrer den ... ... . Caes. 26, 3. Tert. ad. mart. 1: Thraex, qui et ipse ad dictata pugnavit, ein schulmäßig gebildeter, Petron. 45, 12. – ...
1. per-volo , āvī, ātum, āre, I) durchfliegen ... ... hinfliegen, fortfliegen, in hanc sedem, Cic.: carpento, Apul.: quo pervolet ipse (animus), Lucr.: absol., im Bilde, rumor, ut est velox, ...
dē-liquo , āre, läutern, I) eig., eine unlautere ... ... Acc., Comic. vett.: m. Acc. u. Infin., ut tu ipse me dixisse delices, Plaut. mil. 844 (dazu Brix u. Lorenz). ...
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... , Cic.: in quam cuique feminae convenisset domum nuberet, Liv.: quam sibi conveniat, ipse viderit, Hor.: si tibi curae (est), quantae conveniat, Munatius, ob ...
cōn-sisto , stitī, ere, sich beistellen, d.i. ... ... consistere vires, Ov. met. 7, 573. – ita alte, ut consistere homo ipse non possit, Cels. 8, 15. p. 356, 16 D. – ...
com-moveo , mōvī, mōtum, ēre, gleichs. beregen, d. ... ... quis enim, cum sibi fingit aliquid et cogitatione depingit, non simul ac se ipse commovit atque ad se revocavit, sentit etc., Cic. Acad. 2, 51. ...
prō-mitto , mīsī, missum, ere, vorwärts-, vor-, hervorgehen ... ... promittit, Plin.: perpetuitatem enim urbis, non amissionem hoc facto promiserat (oraculum), Iustin.: ipse quid aura mihi tumulo promittat ab alto prospicio, Ov. – β) mit ...
inter-sum , fuī, esse, I) pers.: A) dazwischensein ... ... bei dem Opfer, das er brachte, Suet. – absol., ac si ipse interfuerit, Cic.: u. übtr. v. Lebl., ratiocinatio dicitur interfuisse, ...
mōmentum , ī, n. (aus *movimentum, zu moveo ... ... H. Müller Liv. 24, 34, 2), quidquid hostes ingenti mole agerent, ipse perlevi momento ludificaretur, Liv.: primo concursu haud maiore momento fusi Galli sunt, ...
cōn-fundo , fūdī, fūsum, ere, zusammengießen, zusammenschütten, ... ... . – im Passiv (Ggstz. animum od. se colligere), colligit et ipse animum confusum tantae cogitatione rei, Liv.: maerore recenti confusus, Liv.: hoc nomine ...
cōnsecro , āvī, ātum, āre (con u. sacer), ... ... de ira dei 23, 28: secum habeat deum semper in corde consecratum, quoniam ipse est dei templum, Lact. 6, 25, 15: nonne deus melius in ...
con-temno , tempsī, temptum, ere (in Hdschrn. u. ... ... Lucil. fr.: neminem se plebeium contempturum, si contemni desissent, Liv.: tamen senatus ipse se non contemnit, Cic. – c) Partiz. Fut. Pass. contemnendus ...
dēfōrmis , is, Adi. m. Compar. u. Superl ... ... Ggstz. honesta species), Cic.: motus statusve def., Cic.: aegrimonia, Hor.: deformis ipse cursus (equorum) rigidā cervice et extento capite currentium, Liv.: saeva ac def ...
sustineo , tinuī, ēre (1. sus u. teneo), ... ... m. folg. ne u. Konj., me sustinebam, ne ad te prius ipse aliquid scriberem, quam etc., Cic. ep. 9, 8, 1. – ...
1. com-pello , pulī, pulsum, ere, I) zusammentreiben ... ... compellit, Iustin.: et cives et tempus compulerunt regem iussa nefanda pati, Ov.: et ipse Numa hydromantian facere compulsus est, Augustin. de civ. dei 7, 35 in ...
prae-ceps , cipitis (prae u. caput), kopfüber, ... ... , Ov.: pr. curru desilit, Ov.: in urbem hostium plenam praecipiti saltu semet ipse immisit, Curt. – b) übtr.: α) v. Lebl. übh ...
circum-eo u. circu-eo , īvī u. gew ... ... sollten sie (bei ihren Truppen) umhergehen, Nep. Eum. 9, 2: ipse equo circumiens (in den Reihen umherreitend) unum quemque nominans appellat, Sall. ...
ex-sequor , (exequor), secūtus sum, sequī, I) nachfolgen ... ... .: exs. si quidem omnia humanus animus queat, erforschen, Plin.: quem locum ipse capturus esset, cogitando aut quaerendo exsequebatur, suchte er durch eigenes Nachdenken oder ...
Buchempfehlung
Die Geschichte des Gaius Sempronius Gracchus, der 123 v. Chr. Volkstribun wurde.
62 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro