Scordiscī , ōrum, m., eine Völkerschaft in Oberpannonien um die Mündung des Savus, ... ... 4, 3. Iustin. 32, 3, 5. Amm. 27, 4, 4: Scordisci equites, Frontin. 3, 10, 7.
discordis , s. discors /.
concordis , e = concors, Caecil. com. 109.
scordiscus , ī, m., der lederne Sattel zum Reiten, Edict. Diocl. 10, 2: sc. malacus, Corp. inscr. Lat. 7, 4008, 19. Vgl. Gloss. II, 180, 20 ›scordiscus, εφίππιον‹.
septemcordis , e (septem u. corda = chorda), siebensaitig, cithara, Isid. orig. 3, 21, 4.
scordiscārius , iī, m. (scordiscus), der Verfertiger lederner Sättel, Hieron. epist. 51, 5 (wo bis jetzt falsch sordiscarius od. scortisarius).
cor , cordis, n. (griech. καρδία, κηρ ... ... hostium sedis cordi est, Liv.: si tibi facere cordist, licet, Plaut. most. 323: si tibi magis cordi est nos ... ... non habere, sed ne palatum quidem, Cic.: qui propter haesitantiam linguae stuporemque cordis cognomen ex contumelia traxerit, ...
2. porus , ī, m. (πόρος), ... ... Plur. pori, die Kanäle, Röhren im menschlichen Körper, cordis sui, Ambros. hexaëm. 3, 9. § 39: v. Atmungsorganen, ...
vēcors (vaecors), cordis, Abl. cordī, Genet. Plur. cordium (2. ve ... ... more vecordium in publicum evolat, Iustin.: agrestibus parentibus vecordior, Aur. Vict.: iste vecordissimus, Cic. u. Apul. (u. so Kompar. u. Superl ...
sōcors , cordis (v. sē, ohne, u. cor), geistig träge, stumpfsinnig, I) = beschränkten Geistes, geistesschwach, einfältig, Cic. u.a.: ingenio socors, Liv. epit.: Compar. in Sidon. epist. 5, ...
excors , cordis (ex u. cor), ohne Verstand, kopflos, unverständig, einfältig, dumm, excors, caecus, Plaut.: caecus et excors, Lact.: exc. Caesar, im Doppelsinn, herzlos und verstandlos, Cic. de div. 2, 37: anus, ...
bicors , cordis (bis u. cor), mit doppeltem Verstande begabt = verschlagen, schlau, Commodian. instr. 1, 11, 8.
discors , cordis (dis u. cor), zwieträchtig, uneinig, unverträglich, zerfallen ... ... sono discordia, Verg.: discordes moribus, linguis, Curt. – / Nbf. discordis , e, Pompon. com. 165.
agnitor , ōris, m. (agnosco), der Anerkenner, absol., Quint. 12, 8, 13: mediocritatis, Auct. itin. Alex. 49: cordis, Vulg. eccl. 7, 5.
pulsātio , ōnis, f. (pulso), das Stoßen, Schlagen ... ... ) eig.: ostii, Plaut.: scutorum, Liv.: m. subj. Genet., cordis ne minimae quidem pulsationes, Herzschläge, Chalcid. Tim. 224 extr. – ...
concordē , Adv. (concordis), einträchtig, vivere, Corp. inscr. Lat. 6, 7579 u. 10237 (= Carm. epigr. 371 ed. Buecheler).
obtrītio , ōnis, f. (obtero), I) die Abreibung, per obtritiones quasdam, Augustin, de mor. Manich. 2, 16, 43. – II) die Zerknirschung, cordis. Augustin, serm. 216, 4.
dūricors , cordis (durus u. cor), hartherzig, spät. Eccl.
dīspector , ōris, m. (dispicio), der Erwäger, cordis, der aufs Herz sieht, Tert. de anim. 15: dispectores alienarum sententiarum, Tert. ad uxor. 2, 8.
salīsātio (salissātio), ōnis, f. (*saliso od. salisso Frequ. v. salio), das Springen, Zittern, Zucken, cordis, Marc. Emp. 21 extr.
Buchempfehlung
Die schöne Böhmin Bozena steht als Magd in den Diensten eines wohlhabenden Weinhändlers und kümmert sich um dessen Tochter Rosa. Eine kleine Verfehlung hat tragische Folgen, die Bozena erhobenen Hauptes trägt.
162 Seiten, 9.80 Euro