arvālis , e (arvum), zum Saatfelde gehörig; dah. ... ... den Iden des Mai hielten sie, das Haupt mit einem Kranze von Ähren (corona spicea) u. einer weißen Binde (vitta alba) geschmückt, capite ...
īn-super , I) Adv.: A) eig.: 1) ... ... oben darauf auf, ins. arbores trabem planam imponito, Cato: ins. coronas simae faciendae sunt, Vitr.: ins. lumbos meos insiliens, Apul. – / ...
1. oppūgno , āvī, ātum, āre (ob u. pugno ... ... Caes.: locum munitum, Caes.: decem annos urbs oppugnata est, Liv.: urbem non coronā, sed operibus, Liv.: u. (im Bilde) quae res aperte petebatur ...
spissus , a, um, dicht, dick, I) ... ... .: ut ita dicam spississimum, Sen. – m. Abl. (wodurch?), corona spissa viris, Verg.: navis iuncturis aquam excludentibus spissa, Sen. – subst., ...
Ariadna , ae, f., u. Ariadnē , ēs, f. (Ἀριάδνη), Tochter des Minos u. der Pasiphaë, half ... ... 957;ειος), ariadnëisch, tempora, Catull.: sidus, Ov.: corona, Manil.
vītulor , ārī (v. *voi = ευοι u. ... ... . 369, 14. Schol. Bern. Verg. ecl. 3, 77), is habet coronam vitulans victoriā, Enn. fr. scen. 52: in venatu vitulantes, Naev. ...
Corōnēa , ae, f. (Κορώνει ... ... Liv. 33, 29, 6 u. 9. – Dav. A) Corōnaeī , ōrum, m. (Κορωναιοι), ...
sūtilis , e (suo), zusammengenäht, -gebunden, sut. ... ... od. aus Binsen, Plin.: domus, aus Fellen zusammengenäht, Val. Flacc.: corona, gewundener, Ov.: so auch rosa, Rosenkranz, Mart.: thyrsi ...
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... toga convenisse Menandro (bildl.), Hor. – absol., noli mirari, si (corona) non convenit; caput enim magnum est, Cic. 2) übtr., ...
con-cipio , cēpī, ceptum, ere (con u. capio), ... ... der Erde u. dgl., omnia quae terra concipiat semina, Cic.: censes, ante coronam herbae exstitisse, quam conceptum esse semen? Cic.: inde occultas vires et pabula ...
con-temno , tempsī, temptum, ere (in Hdschrn. u. ... ... pinus contempserat undas, Tibull. – β) m. folg. Infin.: c. coronari, Hor.: augeri triumpho, Flor.: mori, Sen. poët.: ad illum venire, ...
circum-do , dedī, datum, are, umgeben, I) ... ... 6, 8, 9. Mützell Curt. 3, 2 [4], 2): oppidum coronā, Liv.: oppidum quinis castris, Caes.: multitudine domum alcis, Nep.: villam statione ...
praemium , iī, n. (prae u. emo), das ... ... ): si sibi praemio foret, wenn er belohnt würde, Liv.: revocavit praemia coronarum, die Belohnungen, die mit den den Siegern erteilten Kränzen verbunden waren u. ...
il-lūmino , āvī, ātum, āre (in u ... ... oft illuminatus alqā re, von etw. durchschimmert, glänzend, corona fulgentibus gemmis illuminata, Cornif. rhet.: corona (aureis ramentis) illuminata, Capit.: litterae auro inluminatae, scyphi auro inluminati, cantharum ...
Tarpēius , a, um, ein röm. Familienbeiname. Bekannt sind ... ... der kapitolin. Jupiter, Prop.: fulmina, des kapitolin. Jupiter, Iuven.: corona od. frons, Kranz, den der bekam, der in den kapitolin. ...
Agōnālia , ium u. iōrum, n., die Agonalien, ein röm. Fest, das nach der Anordnung des ... ... Mythogr. Lat. 2, 197: stadium, Serv. Verg. Aen. 5, 296: coronae, Serv. Verg. Aen. 6, 772.
con-culco , āvī, ātum, āre (con u. calco), ... ... , 33: pes conculcet ea (ova), Vulg. Iob 39, 18: pedibus conculcabitur corona, Vulg. Isai. 28, 3. – II) übtr., feindlich ...
flātilis , e (flo), I) durch Blasen erzeugt, -erregt ... ... , 47. – b) durch Blasen-, Gießen gebildet, gegossen, labor (coronae), Varro sat. Men. 307: lamminae, Arnob. 6, 16. – II ...
turrītus , a, um (turris), I) getürmt, mit Türmen ... ... getürmt, aufgetürmt, turmhoch, scopuli, Verg.: so auch von der Haartracht, corona, Lucan.: u. so caput, vertex, Eccl.
astrifer , fera, ferum (astrum u. fero), gestirnt, ... ... domus (Plur.), Boëth. cons. phil. 4. metr. 1, 8: corona, Orest. trag. 243: circuli, Iuvenc. 3, 225. Hilar. 12. ...
Buchempfehlung
Anders als in seinen früheren, naturalistischen Stücken, widmet sich Schnitzler in seinem einsamen Weg dem sozialpsychologischen Problem menschlicher Kommunikation. Die Schicksale der Familie des Kunstprofessors Wegrat, des alten Malers Julian Fichtner und des sterbenskranken Dichters Stephan von Sala sind in Wien um 1900 tragisch miteinander verwoben und enden schließlich alle in der Einsamkeit.
70 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro