circum-aspicio (circumadspicio), ere, sich rings umsehen, Plin. 8, 121.
accumbitōrium , ī, n., s. accubitōrium.
circum-undique , s. circum no. I, A.
circumadsisto , s. circum-assisto .
circumscrīptio , ōnis, f. (circumscribo), die Beschreibung eines Kreises ... ... – B) ( nach circumscribo no. II, D) die Hintergehung, die ... ... Cic. Flacc. 74, adulescentium, Cic. de off. 3, 61: alqm circumscriptionis accusare, Sen. contr. exc. 6, ...
circumforāneus u. circumforānus , a, um (circum u. forum), I) am Markte befindlich, aes, (auf dem Forum von den Wechslern) geborgtes Geld = Schulden, Cic. ad Att. 2, 1, 11. – ...
circumscrīptus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... scharf begrenzt, bündig, brevis et circumscripta quaedam explicatio, Cic. de or. 1, 189: c. verborum ambitus ... ... beschränkt, in contionibus idem qui in orationibus est; pressior tamen et circumscriptior et adductior, Plin. ...
circumscrīptor , ōris, m. (circumscribo), I) der Übervorteiler, Betrüger, Gauner, Cic. Cat. 2, 7. Sen. exc. contr. 6, 3. p. 285, 4 K. Iuven. 15, 135. Ambros. ep. 32, 2. ...
circumcīdāneus , a, um (circumcido), mustum c., Most, der nachgekeltert wurde, indem man in die ... ... machte, Cato r. r. 23, 4. – Dass. mustum circumcisicium b. Varr. r. r. 1, 54, 3.
circumcīsōrium , ī, n. (circumcido), ein chirurg. Instrument, um die Tiere am Fuße zur Ader zu lassen, das Aderlaßeisen, Veget. mul. 1, 26, 2.
circumglobātus , a, um (circum u. globo), um etw. zusammengerollt, animalia circumglobata escae saepe extrahuntur, v. kleinen Insekten, Plin. 9, 154.
circumferentia , ae, f. (circumfero), der Umkreis, Apul. flor. 18. p. 28, 7 Kr. Gromat. vet. 102, 4 sqq. u. ö.: Plur., Gromat. vet. 107, 18. Mart. Cap. 8. § ...
circumlātrātor , ōris, m. (circumlatro), der Umbeller, übtr. = der Umtoser, v. Ozean, Avien. or. mar. 391 ( wo circumlătrātor gemessen ist).
circum-vectitor , ārī (circum u. vectito), reihum umherfahren, -schiffen, oppida, in die Städte, Plaut. rud. 933.
circumstrīdēns , entis (circum u. strideo od. strido), umherschwirrend, circumstridentes larvae, Amm. 14, 11, 17.
circumfluentia , ae, f. (circumfluo), der Überfluß, die reiche Fülle, divitiarum, Eccl.: corporalium bonorum, Eccl.
circum-lātrātus , ūs, m. (circumlatro), das Umbellen, Umtoben, Plur. bei Iuvenc. 4, 536.
circumgestātor , ōris, m. (circumgesto), der Herumträger, Corp. inscr. Lat. 2, 3442.
circumlātīcius , a, um (circumlatus v. circumfero), herumtragbar, carcer, Sidon. epist. 2, 2 extr.
circumductīvus , a, um (circumduco), den Umkreis bildend, Boëth. art. geom. 2. p. 423, 19 Fr.
Buchempfehlung
Bereits 1792 beginnt Jean Paul die Arbeit an dem von ihm selbst als seinen »Kardinalroman« gesehenen »Titan« bis dieser schließlich 1800-1803 in vier Bänden erscheint und in strenger Anordnung den Werdegang des jungen Helden Albano de Cesara erzählt. Dabei prangert Jean Paul die Zuchtlosigkeit seiner Zeit an, wendet sich gegen Idealismus, Ästhetizismus und Pietismus gleichermaßen und fordert mit seinen Helden die Ausbildung »vielkräftiger«, statt »einkräftiger« Individuen.
546 Seiten, 18.80 Euro