pudeo , uī, itum, ēre, I) sich schämen, ... ... pudendo (dadurch, daß man sich schämt), sed non faciendo id, quod non decet, impudentiae nomen effugere debemus, Cic. – m. Genet., pudet exacti ...
turba , ae, f. (τύρβη), I) ... ... hunc sermonem, turba patronorum, Cic. Brut. 332 (vgl. gleich darauf nec decet te... numerari in vulgo patronorum): si in turbam exisset ab homine tam necessario ...
imbuo , buī, būtum, ere (*imbu, vgl. altind. ... ... .: sic litteris talibusque doctrinis ante excoli animos et ad sapientiam concipiendam imbui et praeparari decet, Cic. fr.: m. in u. Akk., alqm in disciplinas ...
lingua , ae, f. (altlat. dingua, s. ... ... lingua est sermonis ministra et manus, Lact.: si decem habeas linguas, mutum esse addecet, Plaut. Bacch. 128: non ego cuncta meis amplecti versibus opto, non ...
fortis , e (altlat. forctis [XII tabb. b. ... ... ., tractare serpentes, Hor. carm. 1, 37, 26. – ut virum fortem decet, einem Ehrenmanne, Ter.: viri fortissimi, ehrenhafte, Cic. – ...
coitus , ūs, m. (coëo), das Zusammengehen, - ... ... vollziehen, Anthol. Lat. 358, 5 R.: Venerem quam coitum dicere magis decet, Quint. – übtr., die Befruchtung der Pflanzen durch Samen ...
ac-cūro (ad-cūro), āvi, ātum, āre, Sorgfalt ... ... .: melius accurantur, quae etc., Cic. de inv. 1, 58: omnes accurare addecet, ut etc., Plaut. – b) Pers., (jmdm. als Gast) ...
cōn-fero , contulī, collātum (conlātum), cōnferre, I) zusammentragen ... ... Hispanis esset, Liv. – absol. = sich besprechen, omnes sapientes decet conferre et fabulari, Plaut. rud. 338: c. cum alqo, Augustin. ...
dē-sisto , stitī, stitum, ere, sich von etw. hinwegstellen ... ... u. Liv.: impediendo bello, Liv.: unpers., nunc iam istis rebus desisti decet, Plaut. – m. Genet. (poet.), pugnae, Verg. Aen ...
lūxurio , āvī, ātum, āre, u. lūxurior , ātus ... ... . üppig strotzen, -schwellen, luxuriat toris animosum pectus, Verg.: faciem decet deliciis luxuriare novis, Ov.: luxuriant membra, schwellen von üppiger Fülle, Ov ...
prō-moveo , mōvī, mōtum, ēre, vor-, vorwärts bewegen, ... ... , Caes.: onera, Colum.: (manus) in sinistrum intra umerum promovetur; ultra non decet, Quint.: unum promoverat vix pedem triclinio, gesetzt, Phaedr. – als ...
bene-dīco , dīxī, dictum, ere, I) v. jmd. ... ... Eccl.: dah. auch Passiv, sit nomen dei benedictum, Vulg.: benedici deum condecet, Tert. – B) segnen, benedeien, den Segen aussprechen über ...
prae-verto (praevorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ... ... . capt. 457 u. 1023), vorzüglich betreiben, rei mandatae praevorti decet, Plaut.: pulchre praevortar viros, Plaut.: hoc praevortar primum, Plaut.: si quid ...
caesariēs , ēī, f. (altind. k sara-ḥ, ... ... ornata caesaries, Plin. pan.: nitida, Verg.: horrida, Ov. – caesaries quam decet, Plaut.: vidit e Bereniceo vertice caesariem, Catull.: calamistris vibrare (kräuseln) ...
verēcundus , a, um (vereor), I) der aus Zartgefühl für ... ... verecundus, Cic.: populus castus verecundusque, Hor.: ver. Bacchus, sittsam, Hor.: decet verecundum esse adulescentem, Plaut.: senectus verecundos facit, Ter.: saepe verecundum laudasti, ...
prōpositum , ī, n. (propono), I) das Vorgestellte, Vorgelegte ... ... vir proposito sanctissimus, von den reinsten Absichten, Vell.: pr. maius quam mortalem decet (sterbliche Kraft übersteigend), Ov.: quo proposito, in dieser Absicht, ...