2. figūrātus , a, um (figura) = εσχηματισμένος, verstellt, anders gemeint, oratio, Schol. Gron. Cic. Marc. 1. p. 419, 13 Orelli.
3. figūrātus , ūs, m. (figuro), die Bildung, nomen adnectitur ex eodem figuratu, Diom. 446, 14.
1. figūrātus , a, um, s. figūro.
īnfigūrātus , a, um (in u. figura) = ἀνείδεος, gestaltlos, Interpr. Iren. 1, 15, 5 u.a. Eccl.
dē-figūro , āre, abgestalten, abbilden, Interpr. Iren. 1, 18, 3. – Partiz. dēfigūrātus, a, um, abgestaltet = abgeleitet, nomina, Prisc. 4, 40.
effigiēs (ecfigiēs), ēī, f. (effingo, ecfingo), die ... ... simulacrum deae non effigie humanā, Tac.: statuae triumphali effigie, Suet.: in delphini effigiem transfiguratus est, Hyg.: effigiem nullo cum corpore falsi finxit apri, eine körperlose Truggestalt ...
trāns-figūro , āvī, ātum, āre, der Gestalt od. phys ... ... emendari me tantum, sed transfigurari, Sen.: nisi in ea, quae didicit, animus transfiguratus est, Sen.: iudicum animos in eum, quem volumus, habitum formare et velut ...