bullītus , ūs, m. (bullio), das Sprudeln, Wallen, aquae, Vitr. 8, 3, 3.
oculitus , Adv. (oculus), wie seine Augen, amare, Plaut, fr. b. Non. 147, 6.
abolitus , ūs, m. (aboleo) = abolitio, Cassiod. var. 4, 41.
coelitus , Adv., s. caelitus.
in-clitus , s. in-clutus.
īn-solitus , a, um, I) aktiv = einer ... ... Sall.: genus pugnae, Curt.: victoria, Cic.: dentium stridor, Cels.: immodicus insolitusque clamor, Plin. ep.: priscum aliquod aut insolitum verbum, Cic.: m. Dat. (wem?), insolitus feminis habitus, Iustin.: insolita mihi loquacitas, Cic.: neutr ...
anhēlitus , ūs, m. (anhelo), I) das ... ... quae (nimiae celeritates) cum fiunt, anhelitus moventur, man wird außer Atem gesetzt, Cic. – als krankhafter Zustand, Plur. anhelitus = ἆσθμα (s. Inc. art. gramm. fr. ...
im-polītus , a, um (in u. polio), ... ... , Cic.: Timaeus ipsā compositione verborum non impolitus, einer gewissen Glätte nicht entbehrend, Cic.: ex quibus (grammaticis) si quis erit plane impolitus, Quint. – Compar. descriptio inpolitior, Veget. mil. 2, ...
expolītus , a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. ... ... II) verziert, verfeinert, ausgebildet, vir omni vitā excultus atque expolitus, Cic.: villa expolitissima, Scip. fr. bei Gell. 2, 20, ...
im-mōlītus , a, um (in u. molior), wo aufgeführt, quae in loca publica inaedificata immolitave privati habebant, intra triginta dies demoliti sunt, Liv. 39, 44, 4: ne quis in iis locis quid in aedificatum inmolitumve habeto, ...
in-oblītus , a, um (in u. obliviscor), nicht uneingedenk, Ov. ex Pont. 4, 15, 37.
impulitus , s. im-pello /.
Hērāclītus , ī, m. (Ἡράκλειτο ... ... 15: Heracliti secta, Apul. de dogm. Plat. 1, 2. – II) Heraclitus Tyrius, ein akadem. Philosoph, Cic. Acad. 2, 11.
Polyclītus (Polyclētus), ī, m. (Πολύ ... ... gebürtig, Zeitgenosse des Perikles, Form Polyclitus, Plin. 34, 55 sqq. Cic. Brut. 70; Verr. ... ... u. 6, 9930. – Plur. Polycliti, Künster wie Polyklitus, Cic. Tusc. 1, 4. ...
medullitus , Adv. (medulla), I) im Marke, bis aufs Mark, Varro sat. Men. 77. – II) bildl., im Innersten, im Herzen, amare, innig, herzlich, Plaut.: ingemere, Apul.: gemere, Amm.
interlitus , ūs, m. (interlino), die Fälschung durch Ausradieren, Gloss. IV, 252, 10.
gentīlitus , Adv. (gentilis), nach Landesart, Tert. de pall. 3.
perpolītus , a, um, s. per-polio.
nātūrālitus , Adv. (naturalis), von Natur, Apul. met. 1, 12. Sidon. epist. 8, 1, 2 u. 9, 11, 2.
immortālitus , Adv. (immortalis), von Gott, durch göttliche Schickung, Turpil. com. 89.