prae-cerpo , cerpsī, cerptum, ere (prae u. carpo), I) vorher-, vor der Zeit abbrechen, A) eig.: nostras messes, vorweg schneiden, Ov. epist. 19 (20), 143. – ...
prōtentus , a, um PAdi. m. Compar. (v. ... ... in exortum lucis protentior, mehr hervorragend, Avien. – dimidio eorum protentior quam nostra vita est, länger, Solin. 30, 9.
pābulātio , ōnis, f. (pabulor), I) die Fütterung, Weide, Varro u. Colum. – II) insbes., als ... ... Futterholen, Furagieren, pabulatione premi, Caes.: pabulatione intercludi, Caes.: omnes nostras pabulationes frumentationesque observabat, Caes.
gravanter , Adv. (gravans v. gravor), mit Mißbehagen, ... ... venerunt, Liv. 21, 24, 5 zw. (die Ausgaben gravate): gr. nostras suscipere iussiones, Cassiod. var. 4, 5, 1.
īnfōrmātio , ōnis, f. (informo), die Bildung, ... ... der Unterricht, die Unterweisung, Belehrung, ad eruditionem informationemque nostram, Augustin. epist 12 extr.: ad informationem eorum, qui etc., Vulg. 1 ...
congressio , ōnis, f. (congredior), das Zusammenschreiten, ... ... , hoc malum minus acerbum fuit, quam fuisset cum congressio, tum vero digressio nostra, Cic. ad Q. fr. 1, 3, 4. – II) ...
... Geburtsort, früheste Aufenthalt, -Wohnsitz, incunabula nostra, Enn. in Cic. ep.: Iovis, Ov. – 2) ... ... , Liv. – 3) = der Ursprung, der erste Anfang, incunabula nostrae veteris puerilisque doctrinae, Cic.: incunabula studiorum Fronto: non alienum fuit de ...
con-calēsco , caluī, ere (Inchoat. v. concaleo), ... ... ita frumenta non cito poterunt concalescere, Vitr. 6, 6, 4: corpora nostra... ardore animi concalescunt, Cic. Tusc. 1, 42: si (olea) reposita ...
adhortātio , ōnis, f. (adhortor), die Aufmunterung, Mahnung ... ... , 19), adh. capessendi belli, Liv.: litterae erant adhortatione plenae, Liv.: omissā nostrā adhortatione ad eorum, quos proposuimus, sermonem disputationemque veniamus, Cic.: prae clamore poscentium ...
īnfitiātio , ōnis, f. (infitior), das In-Abrede- ... ... .: infitiatione uti, Quint.: minus scisse quid actum sit pertinaci infitiatione contendere, Amm.: nostrae fere causae infitiatione (durch Leugnen des Verbrechens) defenduntur, Cic. – b ...
exercitium , iī, n. (exerceo), I) die eifrige ... ... est, Gell.: exercitio (Besch. mit dem Ackerbau) squalidus, Paneg. vet.: nostra illa secreta studiorum exercitia, Paneg. vet. – b) insbes., als milit ...
īnscientia , ae, f. (insciens), das Nichtwissen ... ... die Unwissenheit = Unkenntnis, Unbekanntschaft mit usw., insc. mea, nostra, Cic.: m. subj. Genet., insc. praecipientium, Tac.: vulgi, ...
praemorior , mortuus sum, morī, vor der Zeit-, frühzeitig sterben ... ... nec defectum et praemortuum corpus est, Sen.: parte eā corporis velut praemortuā, Suet.: nostra tamen iacuere velut praemortua membra, Ov. – übtr., praemortui iam est ...
murmurātio , ōnis, f. (murmuro), das Murren unzufriedener Menschen, haec nostra, Sen. de ben. 5, 15, 2: servi mei, Sen. de ira 3, 24, 2: deum sine murmuratione comitari, Sen. ep. 107, 9; ...
succīnctus , a, um, PAdi. (v. succingo), I) ... ... fertig zu etw., ad omnem clausulam, Quint.: praedae, Ov.: exilivit nostra succinctior armatura, nahm unsere Streitmacht gestärkten Mutes einen Anlauf, Amm. 25, ...
amābilitās , ātis, f. (amabilis), die Liebenswürdigkeit, nostra, Plaut. Stich. 741: qui amabilitati animum adiceret, sich liebenswürdig zeigte, Plaut. Poen. 1174. – u. spätlat., in der Anrede, am. tua, Euer Liebden, ...
circum-dolo , (āvī), ātum, āre, rings behauen, ... ... , Plin. 16, 133: im Bilde, qui tamquam bonus animi faber vitia nostra circumdolat, Ambros. in Luc. 3, 2 extr.
praediolum , ī, n. (Demin. v. praedium), das kleine Landgut, praediolum parvum et id litigiosum, Cic.: praediola nostra et belle aedificata et amoena, Cic.: praediolum istud, quod commendatur his dotibus, ...
dēliciolae , ārum, f. (Demin. v. deliciae), der süße Liebling, das Herzblatt, Tullia, deliciolae nostrae, Cic. ad Att. 1, 8, 3.
prae-dīvido , ere, im voraus einteilen, causam ex utilitate nostra, Iul. Vict. art. rhet. 15. p. 243, 44 Baiter.
Buchempfehlung
Hume hielt diesen Text für die einzig adäquate Darstellung seiner theoretischen Philosophie.
122 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Michael Holzinger hat für diese preiswerte Leseausgabe elf der schönsten romantischen Erzählungen ausgewählt.
442 Seiten, 16.80 Euro