obloquium , iī, n. (obloquor), der Widerspruch, Cassian. inst. coen. 5, 29: Plur., Sidon. epist. 7, 9, 8. Claud. Mam. de stat. anim. 2, 9, 4.
1. blatero (blattero), āvī, ātum, āre, I) ( ... ... verbero blaterans, Apul. met. 10, 9: quid est istuc? te blaterare atque obloqui? Afran. com. 13: ecquis audit? cum magno blateras clamore fugisque, Hor ...
... a) darein-, dazu s ingen, non avis obloquitur, Ov. ex Pont. 3, 1, 21. – b) tr., ... ... etwas erklingen (ertönen) lassen, obloquitur numeris (zur Melodie) septem discrimina vocum, Verg. ...
Scylla , ae, f. (Σκύλλα), ... ... 146; vgl. Bach Ov. met. 7, 65. – übtr., obloquiorum Scyllae, Sidon. epist. 7, 9, 8. – II) Tochter des ...
dē-sisto , stitī, stitum, ere, sich von etw. hinwegstellen ... ... incipiant vel certe timere desistant, den T. nicht mehr fürchten, Cic.: tandem obloqui desistunt, Liv.: senatum incitare adversus legem haud desistebat, Liv.: ingenium desiste requirere ...
ferōciter , Adv. (ferox), unbändig, a) im guten Sinne, mutig, herzhaft, eo ferocius adequitare Samnites vallo, Liv.: ferocius decernere, ... ... wild, übermütig, trotzig, respondere, Cic.: ferocius loqui, Nep.: ferocissime obloqui, Curt.