aequipēs , pedis (aequus u. pes), gleichfüßig, Abl. aequipede od. (nach Keil) aequipedi sono, Diom. 476, 12.
1. aquilius , a, um, dunkelbraun, schwarzbraun, pueri aquilii, Arnob. 3, 14 cod. opt. Vgl. aquilus.
ab-equito , āvī, āre, weg-, fortreiten, Syracusas, Liv. 24, 31, 10.
dēliquia , ae, f., s. 2. dēlicia.
conquino , s. co-inquino.
aequipar ..., s. aequiper...
aequi-pero (aequiparo), āvī, ātum, āre (aequus u. paro ... ... cum u. Abl., quibus (verbis) Caedici virtutem cum Spartano Leonida aequiperat, Gell. 3, ... ... m. Abl. ( durch, an) nemo est qui factis aequiperare (sc. mihi od. me) queat, Enn. ...
ac-quiēsco (ad-quiēsco), quiēvī, quiētum, ere, bei od. nach etw. ... ... acquiescant, Sen.: aures in eo (extremo) acquiescant, Cic.: civitas acquiescens, Cic.: rem familiarem saltem acquiescere, nicht angegriffen werde, ...
alloquium (adloquium), ī, n. (alloquor), die ... ... benignum, lene, Liv.: benigni vultus et alloquia, Liv.: subrefectus conspectu alloquioque alcis, Vell.: alloquio sustinere alqm, Ov.: blando solari alqm alloquio, Apul.: alloquio litterarum consolari alqm, Ambros.: vix propinquorum ...
co-inquino , āvī, ātum, āre, besudeln, ... ... .: se scelere, Val. Max.: maximo scelere coinquinari, Val. Max.: homicidio coinquinari, Sen. rhet.: cibis immundis coinquinari, Vulg. – / Synk. Form conquinari, Acc. tr. 207 ...
1. dēliquium , iī, n. (delinquo), das Ausgehen, Mangeln, ... ... Verg. Aen. 4, 390. Lact. epit. 45, 10: solis lunaeque deliquia, Mart. Cap. 6. § 594: deliquia luminum, Augustin. conf. 5, 5.
aquilīnus , a, um (aquila), vom Adler, Adler-, ungulae, Plaut. Pseud. 852: corpus, Dar. Phryg. 13: aquilinum in modum, Tert. de paenit. 12: aspectus, scharfer Adlerblick, Apul ...
cēterō-quī u. cēterō-quīn , Adv. = ἄλλως, übrigens, im übrigen, sonst, abgesehen davon, Cic. (zB. or. 83; de nat. deor. 1, 60) u. Spät.
aquilegus , a, um (aqua u. lego), I) Wasser ziehend, rota, Tert. de anim. 38. – II) subst. = aquilex, Cassiod. var. 3, 53. Corp. inscr. Lat. 2, 5726 ...
Aquilōnia , ae, f., Stadt im Hirpinischen, beim j. Carbonara, Liv. 10, 38 sqq. – Deren Einw. Aquilōnī, ōrum, m., die Aquilonier, Plin. 3, 105.
2. dēliquium , iī, n. (deliquo), das Herabfließen, Herabträufeln, Prud. ham. 750. Hieron. in Isai. 51, 6. p. 588.
aquiducus , a, um (aqua u. duco) = ὑδραγωγός, Wasser ziehend, Cael. Aur. chron. 3, 8, 119.
aquigenus , a, um (aqua u. geno = gigno), im Wasser geboren, Tert. adv. Marc. 2, 12.
aquilifer , ferī, m. (aquila u. fero), der Adlerträger, Caes. u. Tac.
aequivocē , Adv. (aequivocus), doppelsinnig, mehrdeutig, Spät.
Buchempfehlung
Als leichte Unterhaltung verhohlene Gesellschaftskritik
78 Seiten, 6.80 Euro