īn-scītus , a, um, I) ungeschickt, unverständig, töricht, ungereimt, stultus inscitusque, Plaut.: mulier, Plaut.: inscitum offere iniuriam, Tac.: non insc. iocus, Suet.: quid autem est inscitius, quam etc., Cic. de nat. deor. 2, ...
dēlicātē , Adv. m. Compar. (delicatus), reizend, ... ... insternere d. arceram, Gell.: d. conficere iter, Suet. – (iracundus) mollius delicatiusque tractetur, etwas zart, Sen.: edendum delicatius, Treb. Poll.
modifico , āvī, ātum, āre (modificus), I) gehörig abmessen, modificata verba, Cic.: membra, Cic.: corpora modificata utriusque rei participatione, die Mittelstraße haltend, Apul. de deo Socr. 9: ...
bēluīnus , a, um (belua), tierisch, eines Tieres, ... ... pars pube tenus ad hominem congruebat, enimvero quae insecuta corporis erant, omnia beluina, prorsusque qualem Scyllam homines fabulantur, Iul. Val. 3, 54 (30). p. ...
trāns-meo (trāmeo), āvī, ātum, āre, durchgehen, - ... ... limite transmeato, Apul.: freto transmeato, Amm.: absol., transmeantes terrā marique duces exercitusque, Tac. ann. 12, 62. – übtr., durchdringen, ...
oggannio (obgannio), īvī u. iī, ītum, īre, ... ... vorschwatzen, centiens eadem imperare atque oggannire, Plaut. asin. 422: alci alqd usque (immerfort) ad aurem, Ter. Phorm. 1030: u. so ...
opulentē u. opulenter , Adv. (opulentus u. ... ... , Sall. Iug. 85, 34. – ludos opulentius (mit mehr Pracht) instructiusque quam priores reges facere, Liv. 1, 35, 7.
vibrisso , āre (vibro), einen Triller singen, ... ... Titin. b. Paul. ex Fest. 370. 2 (wo statt usque ex vibrisses vielleicht mit Otfr. Müller zu lesen usque eo vibrisses; Ribbeck Titin. com. 170 liest usque exvibrisses).
per-rēpto , āvi, ātum, āre (Intens. v. perrepo ... ... in einem Orte überall herumkriechen, omnes plateas, Plaut. Amph. 1011: usque omne oppidum, Ter. adelph. 715: omnibus latebris, Plaut. rud. 223. ...
ad-mutilo , āvī, āre, zustutzen, scherzh. wie ... ... , Plaut, mil. 588 R. u. 768: alqm probe od. usque ad cutem, Plaut. capt. 269 u. Plaut. Pers. 829.
ē-vīlēsco , vīluī, ere, gering-, verächtlich-, wertlos werden, Val. Max. 5, 4, 7. Tac. hist. 3, 53: usque eo eviluit, ut etc., Suet. Claud. 15.
ferācius , Adv. im Compar. (ferax), fruchtbarer, velut ab stirpibus laetius feraciusque renata urbs, Liv. 6, 1, 3.
plērīque , plēraeque etc., s. plērusque.
numerōsus , a, um (numerus), I) zahlreich, ... ... Plin. ep.: amici, Eutr.: domus (Familie), Plin. ep.: gymnasium numerosius laxiusque, quam fuerat, mit mehr Abteilungen u. geräumiger, Plin. ep.: numerosissima ...
saturitās , ātis, f. (satur), I) das Satt ... ... angetrunken, dick u. voll getrunken, Plaut. capt. 109. – virgis alqm usque ad saturitatem sauciare, bis er genug hat, Plaut. rud. 758. ...
prō-sēmino , āvī, ātum, āre, hinsäen, aussäen, ... ... V, 78 Mueller: ita proprietas liquoris, cum iniit in corpus, proseminat intinctam sui cuiusque generis qualitatem, Vitr. 8, 3, 14: quia non per omnem terram ...
... übh. die Förderung, actio provectusque iustitiae, die Betätigung u. Förderung der G., Augustin. de civ ... ... Beförderung, das Emporkommen, in actione provectuque iustitiae perseveraturum usque in finem, in Betätigung u. Förderung der G., Augustin. de ...
perfugium , iī, n. (perfugio), die Zuflucht, ... ... Zufluchtsort, das Asyl, perfugium et praesidium salutis, Cic.: perfugium portusque supplicii, Cic.: perfugium sibi habebant, Lucr.: ut Dianae Leucophrynae perfugium inviolabile esset ...
ex-ōsculor , ātus sum, ārī, abküssen, innig ( ... ... Plin. ep.: alqm identidem, Suet.: manus parvulas, Fronto: alcis manum, vulnus manusque alcis, Tac.: bis pectus tuum et manus, Fronto. – übtr., ...
prōductio , ōnis, f. (produco), I) das Hervorführen, Ausrückenlassen, utriusque exercitus, Dict. 2, 38. – II) die Ausdehnung, die Verlängerung, a) eines Wortes durch Ansatz einer Silbe, Cic. top ...
Buchempfehlung
In die Zeit zwischen dem ersten März 1815, als Napoleon aus Elba zurückkehrt, und der Schlacht bei Waterloo am 18. Juni desselben Jahres konzentriert Grabbe das komplexe Wechselspiel zwischen Umbruch und Wiederherstellung, zwischen historischen Bedingungen und Konsequenzen. »Mit Napoleons Ende ward es mit der Welt, als wäre sie ein ausgelesenes Buch.« C.D.G.
138 Seiten, 7.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro