prohibeo , uī, itum, ēre (pro u ... ... ) alqm alqd (doch nur Neutr. Pronom.): id (davor) te Iuppiter prohibessit, Plaut. Pseud. 14: zugl. m. folg. quin u. Konj., neque me Iuppiter neque di omnes id prohibebunt, si volent, quin sic faciam, uti constitui ...
con-vello , vellī u. (selten) vulsī, vulsum, ere ... ... c. fundamenta fidei, Leo epist. 47, 2: u. im Passiv, Iuppiter (Jupiterstatue) nullis convellitur procellis, Plin.: vix septem naves convulsae undis Euroque ...
dif-fundo , fūdī, fūsum, ere (dis u. fundo), ... ... . vultum, Ov. – Passiv (wie διαχεισθαι) v. der Pers., Iuppiter diffusus nectare, Ov.: ut bonis amici quasi diffundantur et incommodis contrahantur, daß ...
tumultus , ūs, m. (v. tumeo), jeder ... ... Luft, das Getöse, Krachen, der Donner, Sturm, Iuppiter ruens tumultu, Hor.: aetherii tumultus, Donnersturm, Ov. – c) ...
horrēsco , horruī, ere (Inchoat. v. horreo), von ... ... – β) mit tiefem Staunen-, mit Verwunderung wahrnehmen, quem ter ovantem Iuppiter horruerat, Petron. poët. 123. v. 240 sq.
Poenīnus (in Inschrn., Hdschrn. u. Ausgg. auch Penīnus ... ... Poenina, das walliser Tal, Corp. inscr. Lat. 5, 3936. – Iuppiter Poeninus, ibid. 5, 6867 u. 5, 6880: bl. ...
Tartarus , u. - os ī, m. u. ... ... Tartareus , a, um, zum Tartarus gehörig, tartarëisch, unterirdisch, Iuppiter, v. Pluto, Val. Flacc.: ders. deus, Ov.: custos ...
Rhoetēum , ēī, n. (Ῥοίτειο ... ... a) eig.: profundum (Meer), Ov.: litora, Mela u. Plin.: Iuppiter, Ov. – subst., Rhoetēum, ēī, n., das Meer in ...
caelestis (coelestis), e, Adi. m. Compar. u. ... ... Himmlischen = die Götter, Göttinnen, Cic., Liv. u.a.: Iuppiter omnesque caelestes, Vitr.; u. bes. = die obern Götter (Ggstz. ...
sollicito , āvī, ātum, āre (v. sollus = totus ... ... ep. – β) aufbringen, zum Zorne reizen, sollicitatus Iuppiter, Liv.: s. hostes, Lucan. – γ) interessieren, Sen. ...
profundus , a, um, I) der Tiefe nach unergründlich ... ... Cic. – dah. von der Unterwelt, in der Unterwelt befindlich, Iuppiter, v. Pluto, Stat.: nox, Verg.: manes, Unterwelt, Verg ...
re-quiēsco , quiēvī, quiētum, ere, ruhen, ausruhen, rasten ... ... .: a) ruhen, schlafen, lecto, Tibull. u. Prop.: Iuppiter Alcmenae geminas requieverat Arctos, zwei Nächte der Alk. wegen, Prop. – ...
mātūtīnus , a, um, in der Frühe geschehend, morgendlich, ... ... salutatio, Sen.: vestis, Inscr.: matutinus cliens, der früh kommt, Mart.: Iuppiter, der früh begrüßte, Mart.: pater, den man früh (beim Beginne ...
in-tumēsco , tumuī, ere, auf - od. ... ... sororum, Ov. – b) vor Zorn aufschwellen, zornig werden, intumuit Iuppiter od. Iuno, Ov.: ignoscite, si quid intumuit pietas, Claud.: ...
maculōsus , a, um (macula), voller Flecke, I) ... ... avaritiā et libidine foedus et maculosus, Tac.: omni dedecore maculosus, Tac.: si (Iuppiter) in expugnanda feminarum pudicitia maculosus esset ac turpis, Lact.
metuendus , a, um, PAdi. (metuo), furchtbar, ... ... multa ac metuenda, vieles Furchtbare, Ov. met. 15, 24: pro bone Iuppiter, quam bona res est ignoratio metuendorum, Iul. Val. 3, 55 (30 ...
beneficus (benificus), a, um, Adi. m. Compar. ... ... . beneficentissimus (vorklass. beneficissimus), wie: liberalissimi sint et beneficentissimi, Cic.: Iuppiter optimus, id est beneficentissimus, Cic. – / Über die Schreibung benificus ...
Triphȳlia , ae, f. (Τριφυλία), der südlichste Teil der Landschaft Elis (in dem Peloponnes) ... ... um (Τριφύλιος), triphylisch, Iuppiter, Lact. 1, 11, 33.
abstinēns , entis, PAdj. m. Compar. u. Superl ... ... Abl., abstinentissimus rebus venereis, Col.: m. in u. Abl., Iuppiter in una Thetide abstinentior fuit, Lact. – m. Genet., pecuniae, ...
Fāgūtālis (Fācūtālis), e (fagus), zur Buche gehörig, Buchen-, ... ... Varro LL. 5, 49 sq. – dah. als Beiname Jupiters selbst Fagutalis Iuppiter, Varro LL. 5, 152. Plin. 16, 37. – subst., ...
Buchempfehlung
Die Fledermaus ist eine berühmtesten Operetten von Johann Strauß, sie wird regelmäßig an großen internationalen Opernhäusern inszeniert. Der eingängig ironische Ton des Librettos von Carl Haffner hat großen Anteil an dem bis heute währenden Erfolg.
74 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro