barbātus , a, um (barba), bärtig, I) ... ... . imberbis, lēvis), dicere licebit Iovem semper barbatum, Apollinem semper imberbem, Cic.: Iuppiter modo imberbis statuitur, modo barbatus locatur, Min. Fel.: quos aut imberbes aut ...
tūtōrius , a, um (tutor, oris), I) vormundschaftlich, ... ... II) subst., tūtōrius, iī, m. = tutor, der Beschützer, Iuppiter Tut., Inscr. bei Fea Relaz. d'un viaggio ad Osita p. ...
gemmātus , a, um (gemma), I) mit Augen ... ... Perlen) besetzt, -geschmückt, anulus, Liv.: monilia, Ov.: potoria, Plin.: Iuppiter (Statue des J.) aureus et gemmatus, Vopisc.
territor , ōris, m. (terreo), der Schrecker, Schreckenverbreiter, Iuppiter terr., Corp. inscr. Lat. 14, 3559.
praestes , stitis, m. (2. praesto) = praeses, der Vorsteher, Schützer, lares, die schützenden Hausgötter, Ov.: Iuppiter, Capit. u. Inscr.: hic deus boni consilii pr., Macr.
iūrārius , a, um (iuro), beim Schwure angerufen, Iuppiter, Corp. inscr. Lat. 6, 379.
fulgurio , īvī, īre (fulgur), blitzen, fulgurivit Iuppiter, Naev. tr. 14.
frāternus , a, um (st. fraterinus, v. frater ... ... lyra, vom Bruder Merkur erhaltene, Hor.: nex, Brudermord, Hor.: fraternis Iuppiter subdidit undis, Meer, Ov. – II) übtr.: A) ...
Diēspiter , pitris, m. (umbrisch = Δίς πατήρ), andere Form von Iuppiter, Varro LL. 5, 66. Plaut. capt. 909. Hor. carm. 3, 2, 29. Arnob. 2, 70; 4, 20; 5, 3 u. 20: ...
līberātor , ōris, m. (libero), der Befreier, ... ... a talibus dominis, Augustin. de civ. dei 1, 32 in.: attrib., Iuppiter lib., Tac. ann. 15, 64. – liberator populus, Liv. 35, ...
Clītumnus , ī, m., ein bei den Alten sehr berühmtes Flüßchen in Umbrien (dessen Quelle als Iuppiter Clitumnus göttlich verehrt wurde), mit herrlichen Rindertriften an den Ufern, j. Clitunno, Plin. ep. 8, 8. Suet. Cal. 43. Verg. georg ...
tragoedus , ī, m. (τραγῳδό ... ... comoedus), Plaut., Cic. u.a.: citharoedus et tragoedus, Tac. – / Iuppiter Tragoedus, eine Statue Jupiters (hatte ihren Namen von dem vicus Tragoedus, ...
pūrificus , a, um (purus u. facio), reinigend, Iuppiter, Claud. VI. cons. Hon. 328: baptismus, id est purifici roris perfusio, Lact. 4, 15, 4.
Vicilīnus , ī, m. ( wahrsch. von vigil), der Wachsame, Iuppiter Vicilinus, Liv. 24, 44, 8.
omnivolus , a, um (omnis u. volo), alles wollend, Iuppiter, Catull. 68, 140.
terminālis , e (terminus), I) zur Grenze gehörig, Grenz-, lapis, Grenzstein, Amm.: palus, Tert.: arbor, Pallad.: Iuppiter, Jupiter als Vorsteher der Ackergrenzen, Corp. inscr. Lat. 11, 351 ...
omnipotēns , entis (omnis u. potens), allmächtig, Neptunus, Turpil. com. fr.: Iuppiter, Enn. ann. fr., Catull. u. Val. Max.: Fortuna, Verg.: deus, Eccl.: ego omnipotens ted posco, Enn. tr. fr. – ...
secundānus , a, um (secundus), der zweite der Ordnung nach, Iuppiter, wahrsch. v. Neptun, Mart. Cap. 1. § 47: Pales, ibid. 1. § 51. – Plur. subst., secundānī, ōrum, m., die ...
altitonāns , antis (alte u. tono), hoch oben donnernd, Iuppiter, Enn. ann. 541 V.: ders. pater, Cic. poët. de div. 1, 19: Volturnus, Lucr. 5, 744. – dass. altitonus , a, ...
īnfernālis , e (infernus), unterirdisch, dii, Gloss. III, 504, 31: Iuppiter, Pluto, Prud. c. Symm. 1, 388: nox, Alcim. Avit. poëm. 2, 290.
Buchempfehlung
Seine naturalistische Darstellung eines Vater-Sohn Konfliktes leitet Spitteler 1898 mit einem Programm zum »Inneren Monolog« ein. Zwei Jahre später erscheint Schnitzlers »Leutnant Gustl" der als Schlüsseltext und Einführung des inneren Monologes in die deutsche Literatur gilt.
110 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro