in-auguro , āvī, ātum, āre, I) intr. Augurien ... ... , Cic.: centurias, Liv.: übtr., qualis erat terris, quem Tibris inaugurat, annus? Claud. VI. cons. Hon. 12. – einen Priester usw. ...
re-nāscor , nātus sum, nāscī, wieder wachsen, wieder geboren ... ... pacto recreatus multoque taetrior et foedior renatus est, Cic.: Troiae renascens fortuna, Hor.: annus semper renascens, Plin.: renascitur aurea aetas, Calp.
im-bellis , e (in u. bellum), I) ... ... . – II) ohne Krieg, friedsam, ruhig, 1) eig.: annus (Ggstz. bellicosus), Liv.: columba, Hor.: Tarentum, Hor. – 2 ...
fōrmōsus (fōrmōnsus), a, um (forma) = ευειδής, εὔμορφος ( ... ... cylindri vel quadrati (forma) videtur esse formosior, Cic. – v. Abstr., annus, Verg.: tempus, Frühling, Ov.: mors, Apul.: virtute nihil est ...
Paelīgnī , ōrum, m., eine italische Völkerschaft u. deren Gebiet ... ... Paelīgnus , a, um, pälignisch, cohors, Enn.: miles, Ov.: anus, Zauberin (weil die Päligner im Rufe der Zauberei standen), Hor – ...
bisextus (bis-sextus), ī, m. (sc. dies) u ... ... . Censor. 20, 10. Amm. 26, 1, 7. – dah. annus bisextus, das Schaltjahr, Augustin. ep. 55, 13. Isid. ...
armillum , ī, n. (armus), ein auf der Schulter ... ... 6, 22; 9, 29: u. so ellipt., hinc a me ilicet anus rursum ad armillum, Lucil. sat. 28, 30.
cōn-sequor , secūtus sum, sequī, beifolgen, d.i. ... ... v. Zeitabschnitten usw., tempus praeteritum, instans, consequens, Cornif. rhet.: is annus, qui consequitur, Cic.: omnes anni consequentes, Cic.: proximo, altero, tertio, ...
praeter-eo , īvī u. öfter iī, itum, īre, ... ... vorübergehen, vergehen, praeteriit tempus, Ter., hora, Ov.: tertius iam praeterit annus, Sen.: hiems praeteriit, imber abiit, discessit sol, Ambros. – II) ...
... den Kreislauf vollenden, verfließen, prius circumactus est annus, quam etc., Liv.: nobis in ipso apparatu annus circumagitur, Liv.: prius aestas se circumegit quam etc., Liv.: in ipso conatu rerum circumegit se annus, Liv.: circumactis decem et octo mensibus, Liv.: circumacto tertio anno belli ...
continuus , a, um (contineo), zusammenhaftend, -hängend, ... ... Suet. u. Val. Max. – übtr., postulandis reis tam continuus annus fuit, ut etc., in diesem Jahre hörte die Vorladung von Angeschuldigten gar ...
prōvincia , ae, f. (*prōviōn, Herr, zu gotisch frauja ... ... die Provinzialverwaltung, Provinz, a) eig.: v. röm.: primus annus provinciae erat, Cic.: secuta provincia est, in qua etc., Cic.: cum ...
inter-cēdo , cessī, cessum, ere, dazwischengehen od. ... ... pauci dies, Liv.: nox nulla intercessit, interfectus est C. Gracchus, Cic.: vix annus intercesserat ab hoc sermone, cum ille accusavit, Cic.: nullus dies temere intercessit, ...
māgnitūdo , inis, f. (magnus), die Größe, ... ... von angeschwollenen Gewässern, hoher Stand, Höhe, subita fluminis m., Cic.: annus insignis aquarum magnitudine, Liv. – 2) numerische Stärke = große ...
in-gurgito , āvī, ātum, āre (in u. gurges), ... ... so medial, temeto ingurgitatus, toll u. voll gesoffen im usw., Macr.: anus ingurgitata, Petron. – im Bilde, qui (Ennius) ›degustandum‹ ex ...
scelestus , a, um (scelus), I) frevelhaft, gottlos, ... ... , unselig, scelestiorem ego annum argento faenori numquam ullum vidi, quam hic mihi annus optigit, Plaut. most. 532: Mevia Sophe, impetra, si quae sunt manes ...
Pharsālos u. - us , ī, f. (Φά ... ... 29: pugna, Frontin. 2, 7, 13: bellum, Solin. 32, 16: annus, Lucan. 5, 391: campi, Solin. 8, 3. Oros. 6, ...
friguttio (frigultio, fringultio, fringulio), īre (verlängerte Form v. ... ... . – II) übtr., lispeln, lallen, v. Menschen, haec anus admodum friguttit, Laev. bei Fulg. serm. antiqu. 19. p. ...
aestuōsus , a, um, Adj. m. Superl. (aestus), ... ... Plaut. Bacch. 471 R. (vgl. Gloss. V, 7, 44: anus estuosa, quod in modum estuarei maris hauserit, id est biberit), wo die ...
dē-termino , āvī, ātum, āre, abgrenzen, begrenzen, festsetzen ... ... Atem aufhört (daher oft an unrechter Stelle), Cic.: omnia fixa tuus glomerans determinat annus, bringt in Erfüllung, Cic. poët. – mit folg. Acc. ...
Buchempfehlung
Diese »politische Komödie in einem Akt« spiegelt die Idee des souveränen Volkswillen aus der Märzrevolution wider.
30 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro