hochherzig , magnus et excelsus; magnitudine animi praestans. – h. Sinnesart, s. Großherzigkeit: eine h. Tugend, virtus generosa: eine h. Tat, facinus magnum oder praeclarum. – Hochherzigkeit , s. Großherzigkeit.
māgnē , Adv. (magnus), groß, hochherzig, Cledon. 63, 19 K. Augustin. de civ. dei 1, 22, 1. Vgl. Wölfflin im Archiv 1, 93.
generōsē , Adv. (generosus), edel = hochherzig, generosius perire, Hor. carm. 1, 37, 21.
māgnanimus , a, um (magnus u. animus), hochherzig, mutig, v. Pers., Cic. u.a.: factum, Gell. – / Genet. Plur. magnanimûm, Verg. georg. 4, 476; Aen. 3, 704. Stat. silv ...
māgnanimis , e (magnus u. animus), hochherzig, Tert. de patient. 12. Claud. Mam. de stat. anim. 1, 20 (Migne p. 722 liest zweimal magnanimus).
māgnanimiter , Adv. (magnanimus), hochherzig, Lact. ad Stat. Theb. 11, 4. Cassian. inst. 7, 31 u.a. Eccl.
ὑψηλο-κάρδιος , hochherzig, LXX.
... Sinne, groß, stark, hoch, hochherzig, fuit et animo magno et corpore, Nep.: animo magno fortique ... ... Verg. – u. übtr., von der Person selbst, groß, hochherzig, edel, amice magne, Cur. in Cic. ep.: animo ...
māgnificē , Compar. māgnificentius , Superl. māgnificentissimē , Adv. ( ... ... Ter.: incedere, Liv. – d) im Empfinden und Streben, großartig, hochherzig, omnia excelsius magnificentiusque et dicet et sentiet, Cic.: eas ipsas virtutes ...
generōsus , a, um (genus), I) edel, 1 ... ... . – 2) übtr., moralisch edel = edelgesinnt, edelmütig, hochherzig, hochsinnig, condiscipuli, Nep.: virtus, Cic.: mens, Ov.: mors, ...
māgnificus , a, um, Compar. māgnificentior , Superl. māgnificentissimus ... ... . Fabri Sall. Iug. 55, 1. – d) von Charakter hochherzig, hochsinnig, animo magnificentior, Iustin.: animo excelso magnificoque, Cic. – II ...