... est, Sall. fr.: m. ab u. Abl., inanis a marsupio, Prud. perist. 2, 104. – neutr. subst., ... ... u. v. dem, der ohne Geschenke zur Geliebten kommt, si pulset inanis, Prop. – b) leer = arm ...
1. cūpa (cuppa), ae, f. (κύπη ... ... Gegenstände, bes. für Wein u. Getreide, doliorum cuparumque factores, Pallad.: c. inanis, Veget. mil.: c. vinaria, Varro fr.: c. acris aceti, Varro ...
plēnus , a, um (v. pleo, vgl. griech. ... ... voll, I) eig.: A) im allg. (Ggstz. inanis), a) eig., m. Genet., auri, Plaut.: argenti, Cic.: ...
in-ānio , īvī, ītum, īre (inanis), I) leer machen, ausleeren (Ggstz. implere), spatium, Lucr.: alvum, Plin.: vesicam, Plin. – Partiz. subst., inānītum, ī, n., das Leere (Ggstz. ...
ināniae , ārum, f. (inanis), die Leerheiten, scherzh. nach arāneae gebildetes Wort b. Plaut. aul. 84.
inānitās , ātis, f. (inanis), die Leere, I) eig., der leere Raum, der hohle Raum, die Höhlung, Cic., Sen. und Plin. ep.: oris, Mundhöhle, Quint.: ...
ināniter , Adv. (inanis), a) eitel, grundlos, unbegründet, Catull., Hor. u. Cic. – b) nutzlos, vergeblich, exercere artes, Ov. met. 2, 618. – c) eitel, eingebildet, s ...
fluentia , ae, f. (fluo), der Fluß, ... ... salivarum, Cael. Aur. de sign. diaet. pass. 89. – übtr., inanis quaedam fl. loquendi, Amm. 30, 4, 10.
inānēsco , ere (inanis), I) leer werden, Amm. 23, 6, 86. Augustin. de music. 6, 13. – II) übtr., eitel werden, Augustin. conf. 10, 39, 64.
alacritās , ātis, f. (alacer), die freudige Aufgeregtheit, ... ... ausgelassene Fröhlichkeit. Ausgelassenheit (Ggstz. tristitia), a) v. Menschen, inanis, Cic.: egregia animi, Cic.: animae suae, Vulg.: alacritate efferri, Cic.: ...
sub-inānis , e, etwas eitel, quod est subinane in nobis, ein Anflug von Eitelkeit, Cic. ad Att. 2, 17, 2.
sēminānis , e (semi u. inanis), halbleer, nur halbvoll, orbis, Plin. 2, 80.
per-inānis , e, ganz leer, Mart. 1, 76, 10.
cohortātio , ōnis, f. (cohortor), der ermunternde Zuspruch, ... ... das Zusprechen, Zureden, Anfeuern, c. tua, Cic.: c. inanis et sine causa suscepta, Cic.: m. subj. Genet., illa Hannibalis, ...
loquācitās , ātis, f. (loquax), die Redseligkeit, Schwatzhaftigkeit, Geschwätzigkeit, mea, Cic.: Macri, Cic.: inanis, Quint.: expressior loquacitas certo picarum generi est, Plin.
sēmi-inānis , e, s. sēminānis.
cenotaphium (cenotafium), ī, n. (κενοτ ... ... leeres Grabmal zu Ehren eines Verstorbenen, das Zenotaphium (rein lat. tumulus inanis, Verg. Aen. 3, 304 od. tumulus honorarius, Suet. Claud. ...
prōfluentia , ae, f. (profluo), das Hervorströmen, bildl., inanis quaedam profl. loquendi, Strom von Worten (Ggstz. oratoria vis), Cic. part. or. 81.
ināniloquus (inanilocus, inanilogus), a, um (inanis u. loquor), vergeblich redend, Plaut. Pseud. 255 zw.
ināniloquium , iī, n. (inanis u. loquor) = κενοφωνία, die leere Rede, Itala 2. Timoth. 2, 16.
Buchempfehlung
Der Held Gustav wird einer Reihe ungewöhnlicher Erziehungsmethoden ausgesetzt. Die ersten acht Jahre seines Lebens verbringt er unter der Erde in der Obhut eines herrnhutischen Erziehers. Danach verläuft er sich im Wald, wird aufgegriffen und musisch erzogen bis er schließlich im Kadettenhaus eine militärische Ausbildung erhält und an einem Fürstenhof landet.
358 Seiten, 14.80 Euro