prae-tendo , tendī, tentum, ere, I) hervorstrecken, ... ... bildl., bei etw. vorschützen, vorwenden, vorgeben, alqd seditioni, Liv.: nomen hominis doctissimi suis immanibus et barbaris moribus, bemänteln mit dem N ...
per-scrībo , scrīpsī, scrīptum, ere, I) genau und ... ... Bildsäulen) in tabulas publicas ad aerarium perscribenda curare, Cic.: usuras, Cic.: falsum nomen, Cic.: multas pecunias isti erogatas in operum locationes falsas atque inanes (nicht ...
ad-ipiscor , adeptus sum, adipiscī (ad u. apiscor), ... ... – b) übh. etw. erlangen, bes. Unangenehmes, nomen a tonso capillo, Ov.: nullum crimen, Ov.: malis consiliis pares eventus, ...
in-vestīgo , āvī, ātum, āre, jmdm. od. einer ... ... latebat, Cic. Lig. 1: is (Archimedes) propter nimiam cupiditatem investigandi quod requirebat nomen suum indicare non potuit, Val. Max. 8, 7. ext. 7: ...
mystērium , iī, n. (μυστήρι ... ... 35: m. Attica, Tert. apol. 39: mysteria illa sancta, quibus initiis nomen est, Arnob. 5, 18: mysteria Cereris initiorum enuntiare, Iustin. 5, ...
in-decōrus , a, um, nicht geziemend, ungeziemend (Ggstz ... ... gloriosum an indecorum sit, Sall. fr.: pulvis non ind., Hor.: ind. herniae nomen, Cels.: maternum genus impar nec tamen ind., Tac. – m. ...
trānsitio , ōnis, f. (transeo), I) das Hinübergehen ... ... als gramm. t.t., der Übergang, die Veränderung des nomen u. verbum durch Deklinieren u. Konjugieren, Varro LL. 9, ...
dē-torqueo , torsī, tortum, ēre, I) tr. hinwegdrehen ... ... testium) nullo negotio flecti ac detorqueri potest, Cic.: de Marso detorsum (= detortum) nomen, abgeleiteter, Cato fr.: u. so verba parce detorta, nicht ...
prōductus , a, um, PAdi. (produco), I) adi. = ... ... neve minor neu sit quinto productior actu fabula, Hor. – v. Wörtern, nomen, (durch eine Nachsilbe) verlängert, Cic., und in verlängerter Form abgeleitet ...
muliebris , e (mulier), I) zum Weibe gehörig, weiblich, ... ... – 2) als gramm. t. t. (Ggstz. virilis), vocabulum, nomen, forma, Varro LL. 9, 40 sq. – II) übtr., ...
absolūtus , a, um, PAdj. m. Comp. u. ... ... necessitudo, Cic.: donatio, ICt. – dah. als gramm. t.t., nomen abs., das ohne Beisatz einen vollständigen Sinn gibt (zB. deus), Prisc ...
prōpēnsus , a, um, PAdi. (propendeo), hervorhangend, herabhangend, ... ... hinneigend, ad misericordiam, Cic.: in alteram partem, Cic.: pr. huic urbi nomen, Val. Max.: si quis est ad voluptates propensior, Cic.: propensior pro ...
Tarquiniī , ōrum, m., uralte Stadt in Etrurien, eine der ... ... . – b) zur Familie der Tarquinier gehörig, tarquinisch, nomen, Liv. – B) Tarquiniēnsis , e, tarquiniensisch, aus Tarquinii, ...
tragoedia , ae, f. (τραγῳδί ... ... 205: in parvis litibus eas tragoedias movere, Quint. 6, 1, 36: Appiae nomen quantas tragoedias excitat! (ruft er hervor), Cic. Mil. 18. – ...
fīnitimus (finitumus), a, um (finis), angrenzend, benachbart, ... ... sunt finitima omnino, sed tamen differunt aliquid, Cic. – m. Dat., eius nomen finitimum maxime est huius periculo et crimini, Cic.: huic generi historia finitima est ...
nebulōsus , a, um (nebula), von Nebel bedeckt, nebelig, finster, dunkel, I) eig.: nebulosum et caliginosum ... ... 159, 1 Schenkl. – II) bildl., dunkel, schwer verständlich, nomen, Gell. 20, 3. § 3.
adoptīvus , a, um (adopto), a) zur Adoption gehörig, ... ... ICt.: sacra, derjenigen Familie, in die jmd. adoptiert worden ist, Cic.: nomen, durch Adoption angenommen (Ggstz. gentile), Suet. – subst., adoptīvus ...
fēminīnus , a, um (femina), weiblich, eines Weibes, ... ... gramm. t. t., weiblich, weiblichen Geschlechts (Ggstz. masculinus), nomen, Varro u. Quint.: genus, Arnob.: ›funis‹ masculinum sit an ...
factīcius , a, um (factus), I) durch ... ... s. d. – II) als spät. gramm. t. t.: nomen f., ein nach dem Naturlaute gebildetes Nomen (wie tintinnabulum, turtur), Prisc. 2, 31: verba f., Cassiod. ...
Patulcius (Patultius), iī, m. (pateo), I) ein Beiname ... ... Ciceros, wovon Patulciānus , a, um, patulcianisch, des Patulcius, nomen (Schuld), Cic. ad Att. 14, 18, 2.
Buchempfehlung
Das chinesische Lebensbuch über das Geheimnis der Goldenen Blüte wird seit dem achten Jahrhundert mündlich überliefert. Diese Ausgabe folgt der Übersetzung von Richard Wilhelm.
50 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro