pathetisch , grandis (von der Rede u. dem Redner). – magnificus (v. der Rede, z.B. dicendi genus). – grandis verbis. grandiloquus, im tadelnden Sinn mit dem Zus. usque ad vitium (vom Redner). – tragisch p., ...
pathēticē , Adv. (patheticus), pathetisch, Macr. sat. 4, 6, 10.
pathēticus , a, um (παθητικός), pathetisch, affektvoll, oratio, Macr. sat. 4, 2. § 1 sqq. u. ö.
māgniloquus , a, um (magnus u. loquor), I) erhaben, -pathetisch im Ausdruck, Stat. silv. 5, 3, 62. – II) im üblen Sinne, großsprecherisch, prahlerisch, v. Pers., Tac. Agr. 27. ...
παθητικός , leidend, der Empfindung fähig, empfindlich; ψυχή , Tim ... ... 5 u. öfter, u. Folgde. – Dah. gefühlvoll, mit leidenschaftlichem Ausdrucke, pathetisch, Arist. rhet . 3, 7; παϑητικῶς λέγειν , ib . ...
ēlātus , a, um (v. 2. effero), I) ... ... , 43. – b) v. der Rede usw., hoch, erhaben, pathetisch, verba, Cic. or. 124: nihil elatum saltem ac sublime desiderat, ...
erhaben , altus. elatus. celsus. excelsus (eig. u. ... ... (göttlich, z.B. studia, virtus). – grandis. magnificus (großartig, pathetisch, v. der Rede). – über etw. e., altior alqā re ...
tragicus , a, um (τραγικό ... ... tragisch, a) = erhaben, wie in der Tragödie, pathetisch, orator, Cic.: spirat tragicum (Pathos) satis, Hor. – ...
māgnificē , Compar. māgnificentius , Superl. māgnificentissimē , Adv. ( ... ... optime gerere, Cic. – c) in Worten u. im Benehmen, pathetisch, mit großem Aufwand von Worten, loqui, Tibull.: collaudare alqm, Liv. ...
māgnificus , a, um, Compar. māgnificentior , Superl. māgnificentissimus ... ... aedilitas, Cic. – c) in Worten und Gedanken = erhaben, pathetisch, magnificum u. magnificentius dicendi genus, Cic. – im üblen ...