pavidus , a, um (paveo), I) vor Furcht od ... ... m. folg. Infin., non pavidus feras mulcere leaenas, Sil. 1, 406. – m. folg ... ... = wegen, offensionum, Tac.: nandi (im Schwimmen) pavidus, Tac.: Cilices pavidi maris, die sich nicht aufs Meer ...
pavidē , Adv. (pavidus), ängstlich, furchtsam, Lucr. 2, 45. Liv. 5, 39, 8. Quint. 11, 3, 49.
pavido , āre (pavidus), in Furcht setzen, totum orbem, Commodian. apol. 995.
im-pavidus , a, um (in u. pavidus), unerschrocken, beherzt, vir, Hor.: pectora, Liv.: somnus, Sen.
ex-pavidus , a, um, aufschreckend, sich entsetzend, Gell. 1, 8. § 6.
extrilidus , a, um, schreckensbleich, homo pavidus et extrilidus, Gell. 19, 1, 6 H. zw. (viell. zu lesen extimidus).
timor , ōris, m. (timeo), die Furcht, Befürchtung ... ... . Phaedr.: externus = vor einem auswärtigen Feinde, Liv.: maestus, Verg.: pavidus, Ov.: solitus, Ov.: vanus, Liv.: virgineus, Ov. – timore aeger ...
cūstōs , ōdis, c. (wahrscheinl. zu ἀκούω), der ... ... 70), vigil c., Ov.: c. otiosus puellae, Ov.: virginis abditae c. pavidus, Hor.: nimium servat custos Iunonius (von der Juno bestellte) Io, ...
clāmor , ōris, m. (clamo), der laute Ruf, ... ... , Cels.: clamor supremus (bei einem Sterbenden), Ov.: clamor lugubris, Curt.: pavidus clamor fugientium, Angstgeschrei, Liv.: clamor paventium, Angstgeschrei, Liv.: clamor ...
anxius , a, um (angor), I) ängstlich ( ... ... Sall. Iug. 65, 3 u. zu Liv. 21, 1, 5), pavidus semper atque anxius, Suet.: anx. senes, Cic.: mens, Suet. u ...
obstupēsco (obstipēsco, opstipēsco), stupuī (stipuī), ere, betäubt werden ... ... Erstaunen still, Apul.: ipso aspectu defixus obstupui, Apul.: obstupui ego supplicii metu pavidus, Apul. – m. Abl. (durch, über), cum eorum ...
īnfīrmiter , Adv. (infirmus), I) nicht fest, ohne Halt ... ... kraftlos, Arnob. 7, 45. – b) moralisch, carnis sensus inf. pavidus, der mattherzige, zaghafte Sinn, Augustin. de civ. dei 1, 11 ...