1. labrum , ī, n., Lefze, Lippe, labrum ... ... sed qui totam adulescentiam voluptatibus dedissent, Cic. Cael. 28: philosophiae studia ne primoribus quidem labris attigisse, Cic. de or. 1, 78. – non a summis ...
ne-queo , īvī u. iī, itum, īre, ... ... ea, quae sanare nequeunt, exulcerant, Cic.: commissa tacere qui nequit, Hor.: id quidem impetrari nequiit, Liv.: multa, quae reparari nequibant, unersetzlich blieben, Tac.: ...
ā-mando , āvī, ātum, āre, jmdm. anbefehlen, sich ... ... in Frisios, Tac.: filios ad nutricem aliam, Gell.: spiritu dumtaxat vivere, re quidem infra omnes mortuos amandatum esse, Cic. – dah. übtr., ut in ...
glōria , ae, f.( griech. κλέος; eig. der Ruf ... ... .: A) objekt., das Ruhm Bringende, a) übh.: ne armentis quidem suus honos aut gloria frontis (stolzer Stirnschmuck ), Tac. Germ. 5. ...
1. brūtus , a, um (vgl. altind. gurúh, ... ... culpa Brutorum (des L. Iunius u. D. Iunius)? Minime illorum quidem, sed aliorum brutorum, qui se cautos ac sapientes putant, Cic. ad Att ...
puppis , is, f., das Hinterdeck des Schiffes, ... ... Cic. ep. 9, 15, 3: quam ob rem conscende nobiscum, et quidem ad puppim, besteige mit uns das Staatsschiff u. zwar am H. (= ...
2. occido , cidī, cāsum, ere (ob u. cado ... ... .: quod si numquam oritur (Anfang hat), ne occidit (hört auf) quidem umquam, Cic.: vita occidens, der Abend des Lebens (wenn man am ...
quippe , Coni. ( aus quī-pe od. quid-pe ... ... 74: auch so, daß ein Satz mit enim folgt, a te quidem apte et rotunde (dicta sunt): quippe; habes enim a rhetoribus, Cic. ...
auguro , āvī, ātum, āre (augur), I) das Amt ... ... . 693. – B) insbes.: 1) prophezeien, vorhersagen, cui quidem utinam vere, fideliter, abunde ante auguraverim, Cic. fr.: aug. sibi annos ...
dē-mūto , āvī, ātum, āre, I) v. tr. ... ... der Beschaffenheit usw. nach, anders sein, numquid videtur demutare atque ut quidem dixi, ist's wohl im mindesten anders, als wie ich's gerade ...
... bes. ne... quoque = ne... quidem, nicht einmal, Claud. Quadrig. b. Gell. 17 ... ... Colum. 1, 3, 12 codd.): so auch quoque non = ne quidem, Varro LL. 8. § 48. Firm. de err. 8, ...
post-eā , Adv. ( aus post u. dem Abl. ... ... . 660 ( aber Plaut. Men. 497 Schoell u. Leo pol eam quidem). – B) zur Angabe der Reihenfolge, des Ranges, Plin. 6, ...
co-arto , āvī, ātum, āre, zusammenengen, -drängen, ... ... .: quae per plures dies dixerit, postea recisa ac purgata in unum librum, grandem quidem, unum tamen, coartasse, Plin. ep. – 2) der Zeit nach ...
ē-niteo , tuī, ēre, erglänzen, hervorglänzen, -schimmern, ... ... .: in eo bello et virtus et fortuna enituit Tulli, Liv.: et ne carmen quidem sani coloris enituit, selbst nicht der Poesie blieb eine freudige Lebensfrische, Petron ...
littera , ae, f. (lino), der Buchstabe, ... ... illi sit cera, ubi facere possit litteras (schreiben könne), Plaut.: ne litteram quidem ullam focimus (habe geschrieben) nisi forensem, Cic.: ex se facere litteram ...
... .: non populo, non senatui, ne templis quidem ac delubris deorum, Tac.: alcis commodis et utilitati et saluti, Cic.: ... ... Bescheid oder Rat holen (Ggstz. respondere), consuli quidem te a Caesare scribis; sed ego tibi ab illo consuli mallem ( ...
ac-cipio , cēpī, ceptum, ere (ad u. capio), ... ... Cic. Sest. 139: mit best. Acc., nullum ipsos mare ne famā quidem accepisse, Curt. 9, 9 (34), 6: famā atque auditione accepisse ...
... in denos pedes quadratos tres modios: id quidem soli natura decernet, Plin. – m. de u. Abl., ... ... Cic. – m. ad u. Akk., quod ne ad extrema quidem decretis timendum sit, den zum letzten Schicksal Bestimmten = den zum Tode ...
ef-fundo (ecfundo), fūdī, fūsum, ere (ex u. ... ... adeo larga est et sine perturbatione, non sine cursu tamen veniens, Sen.: quae quidem te video sine definitione et sine exemplis effudisse, Cic.: nec enim omnia effundam ...
quantus , a, um ( aus quam u. der Adjektivendung ... ... optime optimorum, so viel es ihrer gibt, Plaut.: vgl. ut te quidem omnes di deaeque, quantum est, perduint, Plaut. – u. in den ...
Buchempfehlung
Grabbe zeigt Hannibal nicht als großen Helden, der im sinnhaften Verlauf der Geschichte eine höhere Bestimmung erfüllt, sondern als einfachen Menschen, der Gegenstand der Geschehnisse ist und ihnen schließlich zum Opfer fällt. »Der Dichter ist vorzugsweise verpflichtet, den wahren Geist der Geschichte zu enträtseln. Solange er diesen nicht verletzt, kommt es bei ihm auf eine wörtliche historische Treue nicht an.« C.D.G.
68 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro