tragicus , a, um (τραγικός), I) zur Tragödie gehörig, tragisch (Ggstz. ... ... Pathos) satis, Hor. – b) = schrecklich, grausam, traurig, scelus, Liv.: ignes (Liebesflammen), Ov.
im-pendeo , ēre (in u. pendeo), herein-, ... ... . Haupte schweben = nahe bevorstehen, nahe sein, absol., impendet scelus, Cic.: ventus, Verg. – mit Dat. od. Praepos., ...
persevēro , āvi, ātum, āre, I) intr. bei etw. ... ... (Ggstz. desinere), facere, Cic.: urguere, Liv.: meminisse, Sen.: aversari scelus, Curt. – m. folg. Acc. u. Infin. ...
ad-ipiscor , adeptus sum, adipiscī (ad u. apiscor), ... ... omnia e natura et animo et corpore et vita, Cic.: quod adeptus est per scelus, Cic.: immortalitatem quandam per vos, Cic.: adeptos aliquantum se ad dicendum et ...
re-torqueo , torsī, tortum, ēre, I) rückwärts - ... ... auf die Gegenpartei zurückwenden, Apul.: so auch crimen in alqm, ICt.: scelus in auctorem, das Verbrechen (den uns zugedachten Tod) den Urheber treffen lassen ...
praeripio , ripuī, reptum, ere (prae u. rapio), I ... ... vorgreifen, ius praetorum et consulum, Tac. ann. 13, 28: scelus, Sen. Thyest. 1104 (1107). – II) unversehens wegnehmen, -rauben ...
flāgitium , iī, ( zu flagito, jmd. anschreien, also ... ... (Ggstz. decus), Plaut., Cic. u.a.: oft verb. scelus et flagitium, scelera et flagitia, Cic.: flagitia atque facinora, Sall. ( ...
com-plector , plexus sum, plectī (com u. plecto), ... ... Abl., universam et propriam oratoris vim definire complectique, Cic.: viros amplissimos ad suum scelus, als Teilnehmer seines Verbrechens mit vorführen, Cic.: breviter causas, Quint.: ...
cōn-stringo , strīnxī, strictum, ere, zusammenschnüren, zusammenziehen, ... ... folg. ut od. ne u. Konj., nec ullā religione, ut scelus tegat, se posse constringi, Curt. 6, 7 (25), 8: iureiurando ...
manifēstus u. (altlat.) manufēstus , a, um (manus ... ... Larg.: res manifestae, manifestae et apertae, Cic.: crimina, Cic.: manifestum atque deprehensum scelus, Cic.: penates multo manifesti lumine, Verg.: habere alqd pro manifesto, Liv.: ...
com-minīscor , mentus sum, minīscī (vgl. memini, mens, ... ... , Cornif. rhet. – m. Acc. mendacium, Plaut.: tantum scelus, Quint.: crimen ex re fortuita, Liv.: m. folg. indir. Fragesatz ...
praeter-mitto , mīsī, missum, ere, I) vorbei (gehen ... ... praetermittere, Auct. b. Hisp.). – 2) unterlassen, gratulationem, Cic.: scelus, Cic.: defensionem, Cic.: nullum genus quaestus, Auct. b. Alex. – ...
per-crēbrēsco , bruī (in Hdschrn. auch percrebesco, bui), ... ... (überall) bekannt-, ruchbar werden, res percrebruit, Cic.: si eius hoc tantum scelus percrebruisset, Cic.: m. folg. Acc. u. Infin., cum ...